Abilerim Ve Ben

1. Bölüm

Yeni Yıl

Nefes' ten,

Bugün akşam yılbaşı, bu yüzden çok heyecanlıyım. Tabiki de her yıl olduğu gibi bu yılda abilerimle birlikte geçirecektim yılbaşını. Ama ben daha aileme hediye almamıştım. Neyse ki yılbaşı gece 12' de. Bugün kızlarla birlikte hediye almaya giderim.Tabii yataktan kalkabilirsem.

Sabah Doruk abimin beni gıdıklayarak uyandırmasıyla kalktım. "Nefees hadi kalk abicim." Ben tabiki de yorganı daha da üstüme çektim. E hal böyle olunca abime tek çare kaldı. "Nefes bak giriyorum içeriye " deyip abim içeriye daldı ve beni gıdıklamaya başladı. " Abi tamam kalkıyorum gıdıklama artık. " Nefes bak bıraktığım an kalkacaksın tamam mı abicim? " Tamaaaam" Bunu dememle abim beni gıdıklamayı bıraktı. Ve ben aniden kalktım. "Aferin abicim her gün bu kadar kolay kalksan ne var." " Of abi tamam kalktım işte. " dedim gülmeyi bırakarak. "Hadi giyin de kahvaltıya gel" dedi abim. "Off abi tamam dedim ya." "Abiye ya denmez." dedi abim yanağıma bir öpücük kondurduktan sonra. Ve daha sonra da beni odamla baş başa bıraktı. Ben de geri yattım. " Nefes kalk çabuk. " dedi abim merdivenden inerken. Yaa nereden biliyor bu benim kalkıp kalkmadığımı. "Nefes duyuyorum seni." Oha ama yaa.

                                         ***
Abimle küçük sabah rutinimiz bittikten sonra üstüme okul formamı giydikten sonra saçımı ve makyajımı yapıp aşağıya kahvaltı yapmaya indim. Kahvaltı yapmak için indim inmesine de kahvaltı denen birşey kaldıysa kahvaltımı ederim. Babama ve anneme günaydın dedikten sonra tam okula gitmek için gidecekken hemen Yiğit abim engel oldu. " Abicim nereye gidiyorsun acaba." Off ya şimdi işin yoksa laf yetiştir. " Bana sizden birşey kalmadığı için okula gidip okulda birşeyler yemeye karar verdim. Bir sorun mu var? " " Tabiki de bir sorun var. Otur çabuk şu masaya. Yemeğimi bitirdikten sonra seni okula ben götürücem." "Ya abi ben kendim gidebilirim, kaç yaşına geldim ya." " Kaç yaşındaymışsın acaba?" "18 yaşındayım abicim." "Yani ne olmuş, 18 yaşına geldin diye seni okula götüremez miyim? " " Abi ben öyle..." lafımı tamamlayamadan abimin bakışlarıyla yerime oturdum.

                                              ***

Abim kahvaltısını bitirdikten sonra arabasıyla beni okula bıraktı. Ve daha sonra yengemi annesinin yanından almaya gitti. Yengem neden annesinin yanında diye soracak olursunuz diye cevaplıyorum, yengemin annesi küçük bir rahatsızlık geçirdi. Bu yüzden 1 haftadır annesinin yanında. Neyse ben sınıfa teşvik etmiştim nihayet. Sınıfta bizim kızları görür görmez tabiki de ilk önce onların yanına gitmedim. Çünkü sırtımda ağır bir yük vardı. İlk önce onu bırakmam gerektiğini düşündüm ve daha sonra onların yanına gittim. "Günaydın" dedim. Ve tam yanlarına oturacakken kim geldi dersiniz? Tabi ki de Selin! Hayır insan bir gün geç gelir ya, ama bu kızda neredeee. Hayır tek aksatmadan yaptığı iş de bu yani. "Merhaba" dedi Selin, benim yerime otururken! Hayır niye benim yerim? "Sana da merhaba Selin de oturacak başka yer mi bulamadın? " " Efendim" dedi demesine de bunun nesini anlamadı ben anlamadım. " Diyorumki orası benim yerim başka yerede oturabilirsin. " " Sen başka yere otursan? " " Ama burası benim yerim!" Araya Sahra girdi ve " Tamam kavgaya gerek yok biz kantine geçelim Selin de arkadaşlarının yanına gitsin. " dedi. Ve bende " Bana uyar valla." dedim ve Selin somurta somurta bizim yanımızdan gitti. E bizde boş boş durmadık ve Sahra' nın söylediğini uyguladık.

                                             ***

Ve okul bitti. Şimdi ise bizim kızlarla aileme yeni yıl hediyesi almaya gidiyoruz. Sahra," Kızlar ya annem aradı şimdi. Eve misafirler gelecekmiş. Bu yüzden ben size katılamayacağım. Artık başka sefere." dedi. "E bu seferlik öyle olsun. Ama bunu unutmam haberin olsun. " dedim. Daha sonra Sahra eve gitti. Bende İrem, Afra ve Alya' yla alışveriş merkezine girdik. 
                                             
                                           ***