Faith [✔]

Chapter 23

//Chapter 23//

Το επόμενο πρωί ξυπνάω και το πρώτο που νιώθω είναι ένας οξύς πόνος στο λαιμό μου. Προσπαθώ να καταπιώ όμως με δυσκολία το καταφέρνω. Καταραμένο κρύωμα, σκέφτομαι και σηκώνομαι να πάω στην μικρή μου κουζίνα να πάρω τα φάρμακα μου.

Πως θα δουλέψω έτσι το βράδυ; 

Θα περιμένω να δω πως θα είμαι μέχρι το απόγευμα για να ενημερώσω τον Vinc. Για τώρα πρέπει να ετοιμαστώ και να πάω στο συνεργείο. Βάζω τα ρούχα της δουλειάς και αφού πάρω μια μπάρα για το δρόμο παίρνω την τσάντα, το κινητό μου και φεύγω. Στο δρόμο προς το συνεργείο αποφασίζω να πάρω ένα ζεστό τσάι για τον λαιμό μου. Γιαυτό και μπαίνω μέσα στο πρώτο καφέ που βρίσκω .

Πλησιάζω το ταμείο αλλά όταν πάω να παραγγείλω το τσάι μου η φωνή μου βγαίνει μετά βίας.

Η πωλήτρια απέναντι μου με κοιτάει παραξενεμένη. Εγώ καθαρίζω τη φωνή μου και πάω να ξαναμιλησώ.

"Θα ήθελα ένα ζεστό τσάι" λέω αυτή τη φορά καταφέρνοντας να γίνω κατανοητή.

Η φωνή μου βραχνή με κάνει να σκέφτομαι ακόμη μια φορά τη σημερινή βραδιά και το πώς θα καταφέρω να τη φέρω εις πέρας.

Η κοπέλα φεύγει να φτιάξει το τσάι μου και εγώ βγάζω το κινητό μου να ελέγξω για τυχόν ειδοποιήσεις.

Σήμερα θα σε πάρει ο Chad στις 11. Αν τελειώσετε νωρίς βγες και μόνη σου.

Βλέπω το μήνυμα του Vinc.

Δεν ξέρω αν είναι θετικό η όχι το γεγονός ότι θα έχω τον Chad σήμερα.

Εκείνη τη στιγμή η πωλήτρια τοποθετεί το καυτό τσάι μου στον πάγκο μπροστά μου και εγώ της δίνω τα χρήματα.

Αφού πάρω το τσάι μου κατευθύνομαι με γοργά βήματα προς το συνεργείο για να μην αργήσω.

~•~

"Γεια και σε εσ- αψού" λέω τη στιγμή που μπαίνω στο αυτοκίνητο του Chad."

"Βλέπω είσαι ακόμα κρυωμένη" λέει τη στιγμή μου ξεκινάει το αυτοκίνητο.

"Εε λίγο" λέω και σκουπίζω διακριτικά τη μύτη μου.

"Τότε ας αλλάξουμε λίγο τα σημερινά σχέδια." Λέει και κάνει αναστροφή το αυτοκίνητο.

"Τι εννοείς; Chad είναι η δουλειά μου δεν θα αλλάξει κάτι επειδή η μύτη μου τρέχει λίγο."