•CHAPTER ONE
SCARLET'S POV
“Scarlet, Anak, Bakit hindi ka kasi umuwi dito sa bahay? Na-miss ka namin ng daddy mo.” tugon ni mommy sa kabilang linya.
Napabuntong hininga ako. “Mommy, I'm already twenty years old. Hindi na po ko bata para makitira sa'nyo. Plus, i could always visit.”
“O sige, sabihin na nga nating matanda ka na para umuwi.. So perhaps you should live with Andrius? Afterall, asawa mo pa rin s'ya.. Mapapanatag pa ang loob namin ng daddy mo.”
My heart skipped a beat. Halos dalwang taon ko ring hindi narinig ang pangalan n'ya, pati ang salitang ‘asawa’.
Sabihin na nating duwag at mahina ako.. Dahil sa tuwing kaharap ko ang rejection n'ya sa pagmamahal o affection ko, sumuko agad ako.
Stupid right? After all the efforts i spent and after i basically knelt down infront of my parents para lang makadal kami, ako rin pala ang unang lalayo.
Masisisi mo ba ako? I was only eighteen. I was the definition of naivety.
“U-uh, mama, i got to go. I have classes already.” Pagkasabi ko noon ay nagpaalam na ako.
Napabuntong hininga ako at ibinaba ang cellphone ko. Tiningnan ko ang sarili ko sa salmin. Required na naka-uniform sa Academy na pinag-enrollan ko, dahil exclusive ito. May kulay grey na skirt, na hanggang mid-thighs, at kulay puting long sleeve, na at jacket rin na kulay grey.
I let the driver drive me to the Academy. Halos malaglag ng panga ko ng pagkababa ko ng sasakyan, dahil sobrang laki at sobrang ganda ng architecture ng school. Mapaghahalata mo talagang ineffortan at ginastusan ito ng mahal.
Maksi ang pinapasukan ko sa States ay hindi naman ganito kaganda, kaya namangha talaga ako!
Hindi ko rin maiwasan na kabahan. Bakit kaya ito ang school na pinag-enrollan sakin nila mama?
BINABASA MO ANG
The Hot Professor Is My Husband
Romance"Hindi porke't mag-asawa na tayo, iisipin mo ng aakto tayo ng mag-asawa. Tandaan mo Scarlet, Hindi kita mahal at hinding hindi kita mamahalin." Walang kaemo-emosyong saad n'ya. Tumingin s'ya ng derekta sa mga mata ko, at mababakas ko ang pagka-diri...
