PRESENT
Mataas na ang sikat ng araw ng nagising si Scarlet. Iminulat niya ang mata dahil sa sinag na tumatama sakaniyang mga mata. It took her a few moments to gather herself but then, the memories of what happened last night flooded her mind.
Napabalikwas siya ng tayo. Napatingin siya sa espasyo kung saan dapat ay nakahiga si Andrius— Ngunit wala na ang lalaki, at malamig na rin ang pwesto nito. Ibig sabihin ay kanina pang wala ang lalaki.
Scarlet sighs. “H'wag kang mag-ilusyon Scarlet. Maybe what happened last night was lust talking..” she scolds herself.
Tama. Hindi na siya matatanggap ni Andrius, lalo pa't alam na nito ang totoo. Afterall, who would want her? Isang desperadang..
“You're up?” Hindi niya narinig ang pagbukas ng pinto, kung kaya't nabigla siya ng marinig ang boses. Nagtagpo ang mga mata nila, At mayroon itong mga ngiti sa labi.
Napaka-gaan ng aura nito ngayon. Idagdag mo pa ang casual nitong suot, na nagpabata at lalong mas nagpagwapo sakaniya. Andrius was standing infront of the bed, holding a tray filled with food.
“I thought you'd be famished. I took it upon myself to cook breakfast for you.” Ani ng lalaki, at humakbang papunta sa kinaroroonan niya.
Scarlet had to rub her eyes to make sure what she's seeing isn't an illusion. “T-teka—”
“Ah.” Iniamba ni Andrius ang kutsarang may congee. “Napagod ka. I'll feed you.” Seryosong sambit ng lalaki.
Natameme si Scarlet. Andrius turned out to be so scandalous! Sa harap pa talaga ng pagkain ito nag-innuendo ng ganon. Argh!
As she looks at him, He held an upright expression. “Whose fault is it then? Sinong insatiable ha?” Bulong niya, at akmang aagawin ang kutsara kay Andrius.
“I know, it's my fault Wife. Kaya nga pinanagutan kita.”
Nalaglag ang panga ni Scarlet. Andrius seized the chance and fed her the congee.
BINABASA MO ANG
The Hot Professor Is My Husband
Romance"Hindi porke't mag-asawa na tayo, iisipin mo ng aakto tayo ng mag-asawa. Tandaan mo Scarlet, Hindi kita mahal at hinding hindi kita mamahalin." Walang kaemo-emosyong saad n'ya. Tumingin s'ya ng derekta sa mga mata ko, at mababakas ko ang pagka-diri...