Merve&Kerim [AWARE]

[Bölüm 2] Özledin mi beni?

Kerim ona doğru yaklaşarak gözlerinin içine baktı.

"Özledin mi beni, bebek?"

Merve yutkunarak Kerim'e baktı.
Özlemiş miydi?

Merve Kerim'in gözlerinin içine bakarak "Çok..." dedi ve ardından ekledi "o kadar özledim ki seni.."

Kerim Merve'nin gözlerinin içine bakıp dediklerinin doğruluğunu sorguladı.

Merve ona bakıp ona has olan alaycı gülüşüyle ekledi çok geçmeden

"Bunu duymayı bekliyordun, değil mi? Kendini bu kadar değerli ve özel mi sanıyorsun? Hâlâ..."

Kerim Merve'ye bir adım daha yaklaştı. Aralarında çok az bir mesafe vardı. Gözlerinin içine bakarak

"Değil miyim?"

Merve kendinden emin bir tavırla
"Değilsin." dedi.

Kerim ona bakarak
"Öyle olduğumu biliyorum..." Merve'nin kulağına doğru eğilip

"Çünkü sen hâlâ yalan söylediğinde gözlerin karşındaki insanın gözlerinden saçlarına kayıyor ya da odadaki herhangi bi nesneye. Tıpkı sinirlendiğinde dişlerin ile yanaklarını ısırman gibi. Şuan yaptığın gibi..."

Merve yakalandığı için sinirle gözlerini kapattı. Kerim'in onu bu kadar tanıması onu sinir ederken bir yandan da bunları hatırlıyor olması şaşırtmıştı. Toparlaması gerektiğini farkedip gözlerini araladığında Kerim'in yine yüzüne doğru eğildiğini ve aralarındaki mesafenin yavaşça azaldığını farketti. Merve'nin vücudu hareket edemiyordu sanki anın etkisiyle. Olacaklara hazırmış gibi gözlerini kapattı istemsizce.
Ama beklediğinin aksine Kerim dibine kadar girip son anda bir manevra ile tekrar kulağının arkasına yöneldi ve tezgahta duran şu bardağını aldı. Geri çekilip

"Susamışım..." dedi ve suyu içti.

Merve hemen toparlayıp kendine çeki düzen verdi.

"Başka diyeceğin bir şey yoksa gidiyorum ben" dedi ve gitmeye kalktı.

Kerim onu kolundan tuttu ve
"Dur daha nereye? Yeni yeni eğlenmeye başladık ama yapma böyle." dedi ve kendine doğru çekti.

"Bırak biri görecek!" dedi Merve emir verir gibi

Kerim etrafına baktı ve
"Burada bizden başka kimse yok. Gerçi olsa da farketmez benim için. Biliyorsun sıkılmam kimseden. Senin de sıkılacağını düşünmüyorum. Sonuçta kocan başkasından çocuk yapıp ortada geziyor ve sıkılmıyor sen niye sıkılasın degil mi? Bu rahatlık Aksak'larda genetik mi? Yoksa eşine mi özel?" Kerim "eşin" kelimesini bastıra bastıra söylemişti.

Merve'nin başka birisinin eşi olması canını yakıyordu ama o da onun canını yakmak istiyordu. Ve başarmıştı da. Merve'nin zayıf noktasına vurmuştu.
Merve sinirli bir sesle

"Kapa şu çeneni. Bu seni hiç ilgilendirmez. Hem sen niye geldin? Ne güzel yoktun 23 gündür.." derken Merve yaptığı hatayı farkedip sustu bir anda.

Kerim sırıttı hafiften
"Ha saydın yani.."

"Ne münasebet! 20-30 gün işte, kafadan attım." Merve köşeye sıkıştığını farketmişti ve konuyu dağıtmak için tekrardan sorusunu yöneltti