Bay Celentano yaptığı büyük partiyi sonlandırmış, İtalya'daki yakın arkadaşlarına ve iş ortaklarına veda etmişti. Arkasından gelen birkaç adam ile çalışma odasına doğru ilerledi. Ceviz ağacından yapılma büyük, ağır tahta masasının arkasına geçmiş ve tütününü dudaklarının arasına sıkıştırmıştı. Odaya kasvet ve huzurdan yoksun bir hava hükmediyordu. Bay Celentano'nun adı tüm İtalya'da yayılmıştı. Ailesine olan düşkünlüğü, arkadaşlarına olan sadakati ve ağırlığı ile bilinirdi. Düşmanı neredeyse hiç yoktu fakat asırlardır Celentano kanının hiçbir zaman iyi olmadığı tek bir kişi aile vardı.
Raccolto Ailesi...
Ününü ve gelirini kaybetmek istemeyen Bay Celentano'ya, Bay Raccolto'dan geri çevirtmeyeceği bir teklif gelmişti fakat kimsenin umduğu gibi gitmeyen bu plan bozulmuş, kötü olan ilişkileri daha da kötü yapmıştı. Bay Celentano dudaklarının arasındaki tütünün dumanını içine çekmiş, dumanını yavaşça dışarıya üflemişti.
" Mio figlio ."
Odada olan birkaç kişi Bay Celentano'ya bakmıştı. Arkada duran genç beyefendiyi eli ile işaret edip yanına çağırıp, diğerlerine dışarıya çıkmaları için baktı. Herkes başını sallayıp sırayla çıktı. Bay Celentano ayağa kalkıp, elindeki tütünü elmas yontma bir kül tablasına bıraktı. Masanın arkasında bulunan vestiyerin üzerinde olan içki tabağından gelişigüzel bir içki alıp minik bardaklara koydu. Arkasını dönerek bardağı genç beyefendiye uzattı, diğerini ise önüne koydu ve tekrardan yerine oturdu. Minik bardağı tek bir harakette içip önüne bıraktıktan sonra önünde oturan genç beyefendiyi inceledi.
"Senin bebekliğini hatırlıyorum Harry. Annen ve baban çok yakın dostlarımdı. Fakat ikisini de kaybedince onlardan geriye tek sen kaldın. Seninle gurur duyuyorum, hep duydum."
Genç beyefendi kafasını öne eğip dudaklarına bir tebessüm takındı. Ailesi hakkında neredeyse hiç ama hiç konuşmazdı. Kendini bildi bileli önündeki adama yardım etmeye çalışırdı fakat o adam onu okutmuş ve büyütmüştü.
" Sana sahip olmadığım evladım gibi baktım Harry fakat şimdi bu dünyadaki en değerli varlığımı sana emanet edeceğim. O burayı tanımıyor. Tanısa bile artık değişti. Güvende olmadığımız aşikar."
Bay Celentano'nun dediklerini anlayınca gerilmişti.Genç beyefendi aile meselelerini çok duymaz, duysa bile hiçbir yerde dile getirmezdi. Fakat şimdi ona aile meselesinden de önemli bir görev veriliyordu. Daha bu akşam nefesini kesen genç kızı bir nevi hem diğer aileden hem de kendinden
koruyacaktı. Bunu nasıl yapacağı hakkında bir fikri yoktu fakat olması gerekiyordu.
Elinde bir damlasına bile dokunmadığı içkisini masanın üzerine bıraktı ve gözlerini Bay Celentano ile buluşturdu.
Kafasını sallayarak anladığını işaret etti. Oturduğu iskemleden kalkarak kapıya doğru ilerledi. Kulaklarına dolan Bay Celentano'nun sesi ile son bir defa odada kaldı.
" Ona İtalya'yı yeniden gezdir, yeniden tanıt. Onsuz bir yere gitmeni istemiyorum. Ne çok uzak ne çok yakın evlat, ne
uzak ne yakın..."
✨
Uzun bir aradan sonra umarım beğenirsiniz.
Yeni yılınız kutlu olsun❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Memories || h.s
أدب الهواة"Kim bilirdi bu kadar kısa süreceğini? Kim bilirdi bu kadar tutkulu seveceğini?"
