My Santa Claus

Part 20

Noel's pov

Οι μηνες περασαν. Εγω κι ο Martinus αποφασισαμε να παντρευτουμε μετα απο τη γεννηση του παιδιου μας. Πλεον ειμαι στα τελειωματα του 8ου μηνα! Ουαου πως περασε ετσι ο καιρος! Ο Martinus κι εγω αγορασαμε ενα δικο μας σπιτι πισω στην Νορβηγια στο Trofors ενω ο Marcus με την Irish αποφασισαν απλα να ενοικιασουν ενα μικρο σπιτι κοντα στο δικο μας. Συχνα ο Martinus ελειπε απο το σπιτι λογω της δουλειας του αλλα του ειπανε πως συντομα θα επαιρνε προαγωγη και θα γινοταν δοικητης στην αστυνομια αφου πλεον ειχε κανει και μια μικρη πρακτικη και στο LA της Αμερικης! Σπουδαιο για εναν αστυνομο! Ολα πηγαιναν τελεια μεχρι που μια μερα στην πορτα του σπιτιου μας εφτασε ενα γραμμα. Ο Martinus ηταν στη δουλεια κι ετσι το διαβασα εγω:

"Αξιοτημε κυριε Gunnarsen, σας καλουμε απο την Νορβηγικη αστυνομια στρατου. Θα μας τιμουσατε ιδιαιτερως αν μπορουσατε να παρεβρεθειτε στον στρατο στο Οσλο για 2 μηνες για να αντικαταστησετε τον κυριο Tenarson. Θα ειστε για τον καιρο που ανεφερα παραπανω στην αστυνομια του στρατου μας. Θα σας παραλαβει ενα αυτοκινητο την Παρασκευη 20 Φεβρουαριου και ωρα 10:00 . Ευχαριστουμε πολυ.

Δηλαδη μεθαυριο!Οχι οχι οχι! Δεν γινεται αυτο! Καταρχας στις 21 Φεβρουαριου εχει γενεθλια δεν γινεται να τα περασει κανοντας υπηρεσια στο στρατο! Πρωτον και δευτερον ειμαι σχεδον στον 9ο μηνα! Τον Μαρτιο θα γεννησω και δεν θα ειναι εδω ο Martinus? Δεν μπορω να το κανω αυτο χωρις αυτον! Ξαφνικα ακουσα κλειδι στην πορτα. Πως του το λενε τωρα? Ετρεξα στο σαλονι και ανοιξα την τηλεοραση. Εκρυψα το γραμμα πισω απο το μαξιλαρι και τοτε οMartinus μπηκε σπιτι.

Τ: Βρε μωρο μου δεν σου εχω πει να μην εχεις τα κλειδια πισω απο την πορτα το πρωι?
Ν: Ε? Εε ναι συγγνωμη το ξεχασα
Τ: Εισαι καλα?
Ν: Ναι! Ναι γιατι?
Τ: Μου φαινεσαι λιγο αναστατωμενη
Ν: Ε παντα οταν σε βλεπω με την αστυνομικη στολη... αχ τι λεω Θεε μου? (το τελευταιο φυσικα και το ειπα πιο σιγα)
Τ: Ναι...οκ...τι φαγητο εχουμε?
Ν: Rakfisk   (εντομεταξυ αν το ρωγαμε εμεις οι Ελληνες αυτο το πραγμα θα καναμε εμετο😂)
Τ: Ωραια!

Εβαλε να φαει κι εκατσε στο τραπεζι. Εγω συνεχισα να καθομαι στον καναπε και να βλεπω τηλεοραση.

Τ: Noel?
Ν: Ναι?
Τ: Δεν θα ερθεις να φας?
Ν: Μπα..δεν εχω ορεξη

Τοτε σηκωθηκε απο το τραπεζι και ηρθε διπλα μου. Μου επιασε το χερ και με φιλησε.

Τ: Τι εχεις μωρακι μου? Γιατι δεν εισαι καλα?
Ν: Καλα ειμαι...πηγαινε να φας
Τ: Πιστευεις οτι οταν σε βλεπω ετσι με νοιαζει να φαω? Και τοσο καιρο ειμαστε μαζι λες να μην ξερω ποτε ειναι καλα η μικρη μου και ποτε δεν ειναι? Γι αυτο πες μου τι εχεις
Ν: Να..σημερα περασα απο την πορτα μας και ειδα κατι γραμματα στο πατωμα. Το ενα ηταν για σενα αλλα αποφασισα να το ανοιξω γιατι...ελα ρε Martinus με ειχε φαει η αγωνια!
Τ: Χαχαχα καλα βρε μωρο μου δεν πειραζει
Ν: Ε και...
Τ: Και??
Ν: Να παρε να δεις τι λεει