School Year

Chapter 2

Ako ang unang bumalik sa klase. Dahil hindi pa rin sila maka move on sa scene na ginawa ko kahit nandidito na ako sa classroom. Preparing to be a good student and get a high grade to became a professional someday.

Nagising ako sa katotohanan ng mapuno ang aming classroom at nakita kong dumaan sa harap ko si Ms. Scar I mean Scarlet. With her threatening eyes. Na parang nagbabadya sa susunod na laban.

Dahil medyo late ang teacher namin ngayon sa English nakipagdaldalan muna sa akin si Dianne.

"Steph, OMG. Paano? (A/N: Just follow the lessons I will tell you😊😉) Bakit? Nakalimutan mo na ba Most Influential siya kasi...kasi... siya yung anak ng may-ari ng school!"

"Okay Dianne, please DO NOT repeat again okay? Wala tayo sa Korean novela o s kung ano mang story sa Wattpad." mahina kong sabi.

"What!? Steph!? You don't even know about that!" sigaw na bulong niya sa akin. Ang sakit sa tenga. Hinawakan niya yung kamay ko."Steph, I promised hindi ko kakalimutan ang friendship natin kahit mawala ka na."

"Okay. Dianne stop. Please tell me that you're only exaggerating. And she can't do that. Because I'm the daughter of the worker who build this school." I joke.

"Are you serious Steph, you manage to joke in that status of yours?"

"What? You are the who started it." I fired.

Bago pa siya makasagot pumasok na sa room ang Teacher namin.

"Okay, class. Pass your assignments. And open your books on page 245 to 249."

Meet our most straightforward teacher, Ms. Gina Del Fonte. She doesn't mind greeting us every time she enters our room.
~

Our dismissal came.

Hindi ako naka focuse sa mga lessons dahil sa guilty ko. Mamaya kasi matulad ako sa mga stories na nababasa at pinanood ko. Magiging forever magkaaway na yung protagonist at antagonist. I shake my head and let out a sigh.

Pero di naman talaga tama yung ginawa niya at di rin tama yung ginawa ko. Siyempre kailangan namin irespeto ang isa't isa. Pinahiya lang din namin pareho ang mga sarili namin.

Maybe I'll apologize to her next thing the morning. And maybe I can be a friend to her.

As usual, simula nung pumayag ako sa request ni Nicholas completely stranger na talaga kami. Di na kami nagsasabay umuwi.

Marami siyang after class kaya never kaming nagkakasalubong sa daan. Minsan nga naka kotse pa siya. Kung makita ko man siya sa daan mag ngigitian lang kami. Hindi ko alam kung totoo ba o hindi ang ngiti niya.

But I admit it. Masaya rin ka pag iba iba ang tao ang nakakasalamuha mo. And thanks to his request I began realizing things.

~

"Pa, I'm home!" Bati ko sa Daddy kong nanood sa sala.

"Great. Now we can have our dinner." he kissed me in my forehead. I'm Pa's girl.

"Alright, I will change my clothes first. By the way, how's mom?" I asked as I climb upstairs.

"She's still resting." daddy answers.

"Ok, I'll go check on her."

After I changed my clothes I go to my Mommy's room.

She's lying on her bed. Hindi lang ang social status ko ang nagbago simula nung request ngunit pati na rin ang family status.

Pagkauwi ko non sa bahay inapoy ng lagnat si Mommy. At habang tumatagal her fever became worse. At walang alam dun si Nicholas. Kahit napaka close siya kay Ma.