Opowieść o dziewczynie, która stworzyła to co zginęło dawno temu. Izumi naprawiła cały świat.
Moja pierwsza książka, która powstała dzięki jednemu z poradników na Wattpad
Pov. Izumi Odkąd miałam pięć lat i Kurama pierwszy raz przemówił do mnie zaczęłam ćwiczyć pod czujnym okiem lisa.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Podczas gdy moi równiśnicy bawili się z rodzicami ja trenowałam. Mam siedem lat i jestem na poziomie chunnina*.
Za dwa lata miałam uciec do wioski Piasku. Chciałam opanować moje wszystkie techniki, a także przyzwanie lisów. Nie ufam nikomu nie licząc Naruto. Traktujemy wszystkich jak powietrze i nie zwracamy uwagi na zaczepki dorosłych oraz dzieci. Od pamiętnego incydentu jesteśmy nierozłączni.
*wspomnienie* Wracałam wyczerpana z treningu, gdy nagle usłyszałam płacz dziecka oraz krzyki dorosłych. Pobiegłam w tamto miejsce po dachach. W zaułku ujżałam blądyna oraz znęcającym się nad nim shinobi.
Reszta krzyczała na dziecko "Potwór", "Przepadnij ", "Nie powinieneś żyć" i inne takie komentarze. Weszłam tam niezauważalne i powiedziałam cicho, zabójczo: - Zostawcie go. - To nie była prośba, lecz rozkaz.
Shinobi nie mógł być wyżej niż chunnin. Poznałam po chakrze. Reszta to gennini albo cywile. Ich chakrę ledwo wyczuwałam.
- Bo co nam zrobisz, dziewczynko? Załaskoczesz nas na śmierć? - Zapytał jeden z nich. - Jeżeli tak bardzo chcesz. Jednak stawiam bardziej na szybką i bezbolesną śmierć- Powiedziałam śmiertelnie poważna.
Ze mnie zaczęła wyciekać mroczną aura. Szybko się pozbierali i uciekli, a ja od tamtego momentu jestem nazywana "zabójczy mrok Konohy" lub "śmiertelna ciemność Konohy". *koniec wspomnienia*
Konoszanie bardzo lubią dawać przezwisko shinobi. Zkądś się wzięło "Zielona bestia Konohy" oraz "Sharingan Kakashiego".
Sandaime chciał mnie uczyć jednak zaczęłam pobierać lekcje taijutsu od mistrza tej dziedziny. Might Gai sam zaproponował uczyć mnie dostrzegając moją "wiosnę młodości".
Przyzwyczaiłam się do jego tekstów o młodości. Czasami zamiast treningów obserwuję "walki" Kakashiego i Guya. Raz na jakiś czas przyłączam się jednak to rzadkość od kiedy złamałam nogę, gdyż na wyścigu dodałam do stóp za mało charky i spadłam.
Dwa tygodnie leżała w szpitalu jednak Kakashi-sensei oraz Gai-sensei nie pozwalali mi ćwiczyć przez miesiąc. Nie chcę uciekać z wioski ze względu na Naruto, i moich senseiów jednak gdy przypomina mi się wzrok mieszkańców mam ochotę rozwalić całą Konohę.
<2 lata później> Całą noc nie spałam i co chwilę sprawdzałam czy wszystko zapakowałam.
O rodziców się nie martwiłem, gdyż zginęli gdy miałam trzy lata. Zabił ich jakiś Zabuza Momochi. Nie jest mi ich żal. Nigdy nie okazywali mi innych uczuć niż nienawiść, więc nie przywiązałam się do nich.
Z przymusu poszłam na ich pogrzeb, jednak nie uroniłam ani jednej łzy. Nikt nie płakał. Dla wszystkich byli oschli i stwierdzili, że nie chcą tracić czasu dla zbędnych osób. Do końca życia zostali chuninami.
*wspomnienie* Hokage czując ode mnie charkę większą niż genina dał mi ochraniacz. Było to gdy miałam 6 lat. Zdziwieni jonini nie zapytali dlaczego kage podjął taką decyzję.
Lekko ukryłam swoją chakrę. Nie chciałam, aby nawet częściowo odkryli moją tajemnicę. Moje życie to moje wybory. Poniosę konsekwencję wszystkiego co robię. *koniec wspomnienia*
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Właśnie zbliżałam się do zachodniej bramy. Miałam plan. Słyszałam o "tajnej" organizacji Akatsuki. Niby tajna, jednak chodzą w jednakowych oczojebnych płaszczach. I to jest dziwne. Postanowiłam zebrać wszystkich jinchurikich w Wiosce wiru i zapieczętować wejście. Kurama miał mi pomóc z pieczęcią. Później chciałam iść do wioski skały, a następnie do wodospadu.
××××××××××××××××××××××××××××××××
Pierwsza część już jest. Jak widać Izumi ma bardzo duże plany. Jeszcze nie wiem jak to się potoczy jednak niedługo kolejny roździał. Piszcie w komentarzach błędy.
