Beni Sev! /YağHaz

🔱1🔱

Herkese merhaba! Sonunda ben de hikaye yazma kararı aldım ve yorumlarınız üzere YağHazla ilgili yazdım😊Hepinize iyi okumalar! İnşallah hikayemi seversiniz
p.s voteleri unutmayalım😉

Hazan
Bi kadehi daha kafama diktim.Yüz şeklim hep aynıydı.Tepkisiz..Aslında şu viskilerin tadı çok iğrençti ve aşırı midebulandırıcı.Ama alışmıştım,tam 3 senedir bu bara gelip şarkı söyler ve zilzurna sarhoş olanadek içki içerdim.Tabi yaptıklarım bununla bitmiyordu.Çünkü ben bi eskorttum.Para karşılığı erkekleri mutlu ediyordum.Onların sevgilisiymişim gibi davranıyordum.Ama bu bardaki tüm fahişe ve eskortlardan farklı tek bir özelliğim vardı benim..
Hiçbir zaman bi erkekle yatmamıştım.Aslında fahişeler mesleği gereği erkeklerle birlikte olurdu ama eskortların da dönüp dolaşıp işi oraya varıyordu.Ben de hiç öyle olmamıştı işte.İzin vermemiştim buna.Daha doğrusu o adam yani sahibim olacak şerefsiz Asaf izin vermemişti.Sorarsanız ben bitek ona aitmişim.Hazır olduğum zaman onun kadını olacakmışım..
Aşağılık herif! Onun yüzünden bu çamurdan,bu bataklıktan kurtulamıyordum zaten.Çünkü ayda bir iki kere evime uğrar,kazandığım tüm paraları alıp kumara yatırırdı.
Her neyse..

Ben geceleri bu mekanda şarkıcılık yapıyor,para yetmediği zamanlarda erkeklerle takılıp dans falan ediyordum.Evet evet..bi erkeğin benimle dans etmesi için bana para ödemesi gerekiyordu.Üstelik hiçbir zaman ucuz fahişeler gibi sırnaşmazdım erkeklere.Beni isteyen kendi ayaklarıyla tıpış tıpış gelmeliydi yanıma.

Şarkıcılığıydı,eskortluğuydu falan bakmayın üniversite okumuşluğum da vardı benim.Hem de tıp bölümü.Asla severek okuduğum ve çalıştığım meslek olmamıştı doktorluk.Hatta şu hale gelmemin başrölündeydi lanet meslek..

Ailemi sorarsanızsa tek bi isim söyleye bilirim size, Derya!.. Burdaki tek arkadaşım,can dostum.O da benim gibi şarkıcılık yapıyordu bu barda ama eskort ya da fahişe değildi.Benim gibi zengin züppelerin yanında bi fazlalık gibi dolaşmıyordu.Çünkü o yalnız değildi.Ailesi vardı onun.Kız kardeşi,annesi..
Yaşamak için sebepleri vardı işte.Bense o sebepleri kaybedeli 3 yıl olmuştu.Bi ruh gibi yaşamak..Yaşamak?! Sahi yaşıyormuydum ben? Bumuydu hayat? İstediğim bu hayatmıydı benim?..

Bardağı sertçe masaya bıraktım.Dengesiz adımlarla bardan çıkarken kızlara boğuk sesimle "Ben kaçar" diyerek mekandan uzaklaştım.Taksiye binip yine o leş,rutubet kokulu harika ötesi evime gidecektim.Her zaman olduğu gibi..

***
Mekanla evimin ara mesafesi 15 dakika olsa da yarım saattir trafiğe takılı kalmıştım.Bıkkınlıkla beklerken daha fazla dayanamadım ve sesimi düzelterek şöföre sordum..

+ "Bu yol neden böyle? Hiç bu kadar trafik olmazdı"

- "Galiba bi kaza olmuş ilerde"

"Hm" yaparak tekrar camdan dışarıya baktım.Bu trafik hiç bitecekmiş gibi görünmüyordu.Derince ciğerime bi nefes soludum ve şöföre bi miktar para uzatıp arabadan indim.Yürüyerek gidecektim mecbur.

Çakır keyif olduğum ve kafam kadar topuklu ayakkabı giydiğim için sendeleyerek yürüyordum.Oflayarak ayakkabılarımı çıkardım.Soğuk taşlara basarak daha rahat yürüyordum.Az ilerde baya bi insan vardı.Gerçekten de bi kaza olmuştu.Beyaz lüks araba tepetaklaktı.Ordan hiçkimse sağ çıkamaz diye düşünürken adamlardan birinin "Ambulans çağırmamız gerek! Nabzı çok zayıf!" dediğini duydum.İstem dışı sevinmiştim adamın yaşadığına.Ama zamanı azdı.Ya ambulans gelene kadar direnemezse? Ölürse?
Dudak altından "Sana ne ya Hazan?! Ölürse ölsün zengin bi pislik işte" diyerek tekrar adımlamak için haraketlendim.
Ama yapamıyordum! Kahretsinki gidemiyordum! Uzun zamandır doktor olarak çalışmasam da böyle durumlarda ne yapılması gerektiğini biliyordum ve belki de şimdi yapacaklarım o adamın hayatını kurtara bilirdi.