My teacher is my brother's best friend •Completed•

Chapter 4

Η ωρα ειχε παει 5:30 και εγω ακομα να κοιμηθω.

Εδω και μια περιπου ωρα καθομαι και σκεφτομαι ολα οσα συνεβησαν σημερα απο το πρωι εως και τωρα.

Ωρες σαν κι αυτες το μονο που χρειαζομουνα ηταν να χορεψω.Υπαρχει ενα μερος στο σπιτι για το οποιο ξερουν μονο οι δικοι μου ανθρωποι και αυτος ειναι το υπογειο.

Στο υπογειο συνηθιζε να πηγαινει τα βραδυα η μαμα μου νομιζοντας πως δεν την παρακολουθει κανεις ενω εγω σηκωνομουν και με μικρα και αθορυβα βηματα πηγαινα μαζι της και την εβλεπα στα κρυφα να χορευει.

Ηταν απιστευτη χορευτρια...Αυτο το θυμαμαι σαν να ηταν σημερα..

Η μαμα μου ειχε διακοσμησει το υπογειο σαν αιθουσα χωρου..Ειχε τοποθετησει ξυλινο πατωμα και εναν τεραστιο καθρεφτη στον τοιχο καθως δεν ειχε ξεχασει να τοποθετησει ηχεια παντου ωστε να ακουγεται δυνατα..Δεν υπηρχε προβλημα αφου οι τοιχοι ειναι ηχομονωσης.

Συνηθιζα να πηγαινω και εγω συχνα πριν καιρο οταν ειχε πρωτογινει το ατυχημα και ειχα πολλα στο κεφαλι μου.Ηταν ενας απο τους λογους που συνεχιζα να εχω ελπιδες για την ευτυχια στη ζωη μου μετα απο αυτα που συνεβησαν.

Αποφασισα πως μετα απο καιρο καλο θα ηταν να κανω ξανα μια επισκεψη σε αυτο το γεματο αναμνησεις δωματιο.

Βγηκα οσο πιο σιγα μπορουσα κοιτοντας δεξια και αριστερα να δω αν καποιος ειναι εξω απο τα δωματια τους και κατευθυνθηκα προς το υπογειο.

Καθως ανοιξα τη πορτα βρεθηκα πλυμμηρισμενη με τη μυρωδια της λεβαντας.Ηταν η αγαπημενη μυρωδια της μαμας μου.Συνηθιζε να ψεκαζει εδω μεσα σπρει λεβαντας και το ορκιζομαι πως ακομα και μετα απο ολα αυτα τα χρονια μυριζει οπως τοτε.

Καθως πηγα να συνδεσω το κινητο μου με τα ηχεια-

"Τι κανεις τετοια ωρα ξυπνια?"Ακουστηκε η φωνη του James απο πισω κανοντας με να ουρλιαξω και να γυρισω αποτομα αντικριζοντας το πανεμορφο προσωπο του και κυριως αυτα τα μεθιστικα ματια.

"Ε-ε-ε εγω απλα δεν ειχα υπνο...και..ειπα...να ερθω εδω περα να ξεσκασω.."Ειπα καπως ντροπιασμενη.

"Και γιατι συγκεκριμενα εδω...Βασικα τι ειναι εδω;"Μου ειπε μελετοντας το χωρο.

"Εδω περα συνηθιζε να ερχεται η μαμα μου και να χορευει,ηταν καλη χορευτρια...Απο παντα τρελαινομουν να τη βλεπω να χορευει και απο εκεινη εμαθα και εγω...Ηταν παντα ενας τροπος να βρισκεται στο δικο της ρεαλισμο και στο δικο της κοσμο...Εως το ατυχημα..Μετα νομιζα οτι εχασα τα παντα...Οτι δεν ειχα εναν ανθρωπο να μιλησω και να εκφρασω σαν εφηβη της ανυσηχιες μου...Χρησιμοποιησα το χορο ως ενα τροπο και εγω να ξεχναω αρνητικα πραγματα και ταυτοχρονα να επικοινωνω κατα καποιο τροπο μαζι της...Ερχομαι εδω οταν εχω πολλα στο κεφαλι μου η νιωθω πιεσμενη...Ευχομαι σε κατι τετοιες καταστασεις να ηταν εδω μαζι μου και να μου χαιδευε τα μαλλια λεγοντας μου πως ολα θα πανε καλα"Του ειπα ενω δεν ειχα καταλαβει πως ολη αυτη την ωρα ετρεχαν δακρυα απο τα ματια μου.