ÇOCUKLUĞUMU GERİ İSTİYORUM

Bu sabah farklı uyandım gözümü açtığımda başucumda ağlayan kardeşim vardi,tüm gece sıkışan göğüs kafesimden kötü birşey olduğunu anlamaliydim.korkak sözcüklerle ona ne olduğunu soyledim.Belki asla cevabimi almak istemiyordum hickiriklarla bana
-Annem uyanmiyor ve agzindan kan geliyor,dedi.
İşte o an her yer kararmıştı.ayaga kalktım ve annemin odasına doğru koştum evet evet o annemdi yerde uyuyor ve ağzında kan geliyordu.Defalarca sirkeledim ama uyanmiyordu kazagimin kollarıyla ağzında ki tüm kanı temizledim ve nefesini dinlemeye koyuldum.Hayir annemin o güzel nefesi yoktu.Agliyordum,korkuyordum yani başımda ne olduğunu anlamayan kardeşime baktım o da ağlıyordu hemen onun gidip komsumuza söylemesini istedim.Yarim saat anneme sarılarak hareketsizce bekledim sonra dışardan sesler duydum gelen komşumuz ve bir kac beyaz giyinmiş insandı.İlk müdahaleyi yapacaklardı ama gerek olmadığını söylediler çünkü annem son nefesini sadece yarım saat önce vermişti.Uyandigimda ölmemişti evet benim sucumdu,aglamaktansa ona yardım edebilirdim.Hareket edemiyordum aklımda tonlarca soru vardı binlerce suçlama peki ya şimdi ne olacak babama ,ne diyecem,benim suçumu bunlar?...Gözümü açtığımda hastanedeydim ne olduğunu bilmiyordum saçları maviye boyanmış kısa boylu şişko bir hemşire geldi odaya korkak gözlerle ona bakıyordum belki ben hastalandigim için annem hastaneye getirmistir ve bende sadece rüya görmüşümdür yada kabus hemşirenin sesiyle kendime geldim.

-Kucuk bir snir krizi geçirmişsin ama şimdi iyisin kardeşin dışarda birazdan onu alacam içeri yaşadıkların çok büyük bir acı ama toparlanman gerek çünkü kardeşin annenden sonra seni böyle gormesin yoksa onun için iyi olmaz...
İşte kabus değildi bunlar hepsi gerçekti kalkmam gerekiyordu kalkıp anneme gitmem gerekiyordu.
Daha fazla düsünmeyip serumlarımi çıkarıp kalktım kapıya çıktığımda kardeşim ağlayarak elindeki şekerle bana doğru kostu.Onu kucağıma alıp eve doğru gittim eve vardığımda büyük bir kalabalık vardi.Birkac adam kolunda tahta birşey taşıyordu kardeşimi kucağımdan indirerek hemen oraya doğru kostum.İndirdiler o tabutu içinde nur yüzlü annem vardı defalarca öptüm,optukce korktum hem de çok korktum yanımda kardeşim de bana bakıp onu öptü sonra tabutun kapağını kapattip mezarlığa doğru götürdüler.
Henüz 16 yaşındaydım ama herşeyin bilincindeydim artık evin annesi ben olacaktim...Bunları düşünürken annemi herkes bırakıp yavaş yavaş gidiyordu bir tek ben ve 5 yaşındaki kardeşim meryem kaldik.Ona baktım o da koca kahverengi gözleriyle bana bakıyordu acaba olanlardan bişi anlamismiydi acaba bir zamanlar bana annem nerde diyecekmiydi.Dua edip annemi öylece bırakıp gittik.Nankör müydüm o olsa beni bırakıp gidermiydi.Eve vardığımizda hava kararmıştı ışığı açtım Meryem çoktan kollarımda uyuya kalmisti.Onu yavaşça bırakıp yer yatağını serdim ve onu yatağın içine koydum.Peki ya ben ne yapacaktım annemin odasına doğru yavaşça gittim ışığı açıp annemin kanınin izi kalmış yere bakıyordum gözüm orda bir kağıta ilismisti yavaşça elime alıp üzerindeki yazıyı okumaya çalıştım.
       Biricik kızım nur'a
Evet bu banaydi annem ölümünü hisetmis olmaliydi okumaya devam ettim
Bunu okudugunda ben yanında olmayacm çoktan o karanlık toprağın altına girmiş olacam bitanem bir ay önce hastaneye gittiğimde olecegimi soylediler.sana söylemedim diye kızma bana olurmu kıyamadım üzülmene kardeşine iyi bak o sana ve babana emanet ha bu arada baban bir ay sonra gelecek başka bir kadınla evlenmis o yüzden gelmedi bu güne kadar affet beni olurmu Hoşçakal nurum seni çok seviyorum
Son sozleriydi bunlar annemin ölümü üzerine bide babamin evlendiğini öğrendim.Belki de annem babam yüzünden ölmüştü.Agliyordum hıçkıra hıçkıra ağlıyordum peki ben ne yapacam şimdi.Annemin odasında uyuya kaldım oyandigimda meryem elimdeki kağıtla oyun oynuyordu.Zavvali hiçbir şey den haberi yok.
Kalktim ona kahvaltı hazırladım evi toparlayıp dışarı çıktık annemin ikinci günü yanına gittik,Daha sonra eve doğru yol aldık Meryem önümde kosuyurdu.
-meryem yavaş ol düşeceksin
-yok abla ben büyüdüm düşmem ama dondurma yiyelim
-Tamam bebeğim sorda bir bakkal var orda alırız,dedim.
Yüzü gözü dondurmaya bürünmüş Meryem'in yüzünü temizledim daha sonra akşam yemeği yapmaya koyuldum zavvali Meryem 2 gundur hiç birşey yememisti.Aslinda bende acikmistim.peki ben yemek yapmasını bilmiyordum şimdi ne olacak dolapta biraz makarna vardı yapmaya başladım ve becerdimde her ne kadar siyahlasmisada birsuru makarna ama genede yiyebildik