ÇOCUKLUĞUMU GERİ İSTİYORUM

Artık kardeşimin ANNESİYİM

Bir ay böyle geçti ben artık iyice yemek yapmayı öğrenmiştim meryem için uykularimi feda etmiştim gece karanlıkta kucağımda ona büyük bir yer ayirtmistim o bana annemin emanetiydi çünkü.
Ev temizliği bitmişti meryem az köşede gene uyalanacak birşey bulmuştu kendine ellerimi yıkadım yemek yapmaya hazirlaniyordum tam o sırada kapı caldi.Kapida küçük bir çocuk vardı hemen arkasında bir adam ve bir kadın yanlış görmüyordum kapıdaki babam di,kapıyı olduğu gibi yüzüne çarptım tekrar tekrar çaldı kapının arkasinda
-Defol git senin yüzünden annem öldü
-Ac kapıyı kızım bunca yoldan geldim
- İşte şimdi geldiğin yola geri git senin gibi bir babam yok
-İki çocuk tek başına yasayamassiniz
-Sen merak etme ben kardeşime annelik te yaparım babalık ta senin yapmadigin şeyi
Evet ona annelik yaparım ben kardeşimin annesiyim artik bir kaç dakika sonra kapıdan ses gelmedi sonra aniden bir ses beni kendime getirdi
-Abla o kim
-Ablacim kimse hadi beraber yemek yapalım
-oley ne yapacaz
-kizartma ablacim
Evet belki aynı yemekten iki günde bir yapıyordum ama mecburdum başka bir yemek bilmiyordum.
Acaba babam gitmismiydi başka ne yapacakki alacak mutlu yuvasını geri dönecek
Saatler sonra komşumuz Fatma teyze gelmişti
-Buyur teyze
-Kizim babam bizde gel barış şu adamla adamın hali hal değil bak barismasan acmasan kapıyı yarın gidecek
-Gitsin teyze affetmem dahada onu.
Ve Fatma teyze gitti ertesi sabah başımı pencereden çıkarttım kırmızı bir araba kapidaydi ardından babam ve metresi yanındaydı yaninda da oğlu gidiyorlardi.Evet artık annemi gömdüğüm gibi babamida gömdüm kardeşim onu hiç bilmeyecek ti zavvali Meryem daha 5 yaşında nelere şahit oldu zavvali ben daha 16 yaşında nelere şahit oldum...