ÇOCUKLUĞUMU GERİ İSTİYORUM

AŞK

İki hafta boyunca her gün kafeye gidiyordum nimet ablanın dediği gibi kafamı dagitabiliyordum en azından o korkunç olayı az hatirliyordum.Bir keresinde eve gizlice gitmistim eve vardığımda kapı açıktı içeriye yavaşça girdim orda değildi o pislik, belikki biri onun o pis vücudunu bulmustu daha sonra nimet ablaya giderken Fatma teyze gördü beni olayi bildiğini söyledi ama o adamı ordan götüren polisler değildi bir kaç siyah giyinmiş adamdi.Genede seninde polislere teslim olman gerek son sözünü tamamlamadan hızlıca koşmaya başlamıştım.Hayir teslim olamazdm meryemimi birakamazdim.
Bunları düşünürken arkamdan tanıdık bir ses geldi
+Umut
Evet o'ydu o ela gözleriyle karsimdaydi sevdiğim adam yanıma vardginda refleks gibi bir hareketle sarildim.Daha 2 gün tek konuştuğum adamı böylesine delice özlediğimi inanamiyordum
+Beliki birilerinin bende günlü varmış
-Şey özür dilerim
+Hayır özür dileme ama bana bir cevap borçlusun
-Evet
+Evet??
-Kabul ediyorum seninle yollarımızı birleştirmeyi kabul ediyorum.
Söylediklerime inanamiyordum henüz 17 yaşında benden 5 yaş büyük birini sevdiğim yetmiyormuş gibi birde onunla sevgili olmayi kabul ediyordum.Ama yaptiklarimdan pişman değildim
+Hadi o zaman işi bırakıyorsun bizim kafeye geçelim
-Tamam biraz bekle geliyorum.
Önlüğü mu çıkarıp herkesle veda ettikten sonra ordn ayrıldık beş sokak aşaginda bana bir kafeyi işaret etti.
Gözlerim yanlış görmüyordu orda büyük harflerle UMUT CAFFEE yazıyordu. Bu sefer refleksiz bir şekilde tamamen içimden gelmiş bir şekilde hızlıca rüzgara sarildim.Hâlâ inanamiyordum 2 gün tanıdığım bir adamı sevmiştim ve o adam benim adıma bir kafe açmıştı ona teşekkür edip kafeye doğru yürüdük.Kafenin girişinde Meryem hızlıca koşup bana sarıldı içerde nimet ablanin da sesi vardi.Hep birlikte iyiki doğdun umut diyorlardi.
+İyide benim doğum günüm degilmi
-evet doğum günün değil ama sen demiştin doğum günün de neler olduğunu sonuçta kutlayamamisti...
İnanmıyorum rüzgar herşeyi biliyordu o berbat günü bile biliyordu.Ağlamaya başlamıştım bile rüzgar bana dönüp
+Üzülme suç senin değil o p***in sen dünyanın en mükemmel insanisin ve de dünyanın en mükemmel annesisin
-Tesekkur ederim herşey için teşekkür ederim.
Onca seyden sonra hayatımda iyi şeyler oluyordu. Anneme söz verdiğim gibi mereyemi bırakmamış onu okuturtmustum.
Bir kaç ay sonra rüzgar la evlenmeye karar vermistik bu aradada Meryem'in dersleri çok guzel aynı zamanda da sarki yeteneğinde vardi.Bu yüzden öğretmenleri onunla ayrıcalıklı bir şekilde ilgilenip onu şarkı yarışmasına katmislardi.Hersey çok güzeldi.kafe daha da büyümüş nimet abla şirket işini bırakıp bizim le çalışmaya başladı.
Böyle bir yıl geçmişti ben artık 18 yaşıma basmistim.
Sabah erkenden rüzgarla kafeye doğru yürürken kafenjn kapısında bir kutu gördüm içini açtığımda evlilik kartı vardı
+Şey sana sormadan gün aldım yarın evlenelim
-Ama çok erken ben daha hiçbir şey hazirlamadim gelinliksiz gelinmi olur
+Sen hiçbir şeyi merak etme ben herşeyi hazırladım...
Kalbim hızla atıyordu tekrar tekrar aşık oluyordm o mükemmel adama...
Ertesi sabah erkenden uyandım çünkü bugün büyük gündü bugün evleniyirduk.Gelinligimi giyeceğim sırada kapı çaldı gelen benden kat kat guzel biriydi
+Abla ben gelinliğini giymene yardım edebilir miyim??
-Tabi kuzum
+Abla peki annemde şimdi bizi görüyor mu??
Son söylediği söz kalbime dokumustu.Bilmedigim bir sorunun cevabini istiyordu benden annem de bizi görüyor muydu ??
+Bilmiyorum
Sıkıca sarılıp ağladım meryeme
-Abla güçlü ler ağlamaz
Sanki ben değil o benim ablamdi daha dayanıklı daha güçlü onu defalarca öptüm sonra üzerini giyinmeye başladım nedense içimde kötu bir his vardı en son bu hissi yasadigimda annem ölmüştü dua edip meryemle birlikte gelin tipuzunu yapmaya basladik...

Sonra içeriye rüzgar geldi
+Hazır mısın prenses
-Hazirim
+ Peki ya sen küçük prenses
-Bende hazırım abiiii
+Tamam o zaman siz gidin bende arkanizdan geliyorum...

Ne o düğün oldu nede bir daha umut hayatı gördü kısacası bir daha hiç kimse mutlu olmamıştı😔😔