The Way We Move

Chapter 14

"H-huh? Ano bang sinasabi mo diyan?" Halos mautal ako nang makabawi ng lakas.

Agad kong hinila ang sariling kamay mula sakanya. Pinagpag ko ang uniporme ko at pilit kinunot ang noo.

Huminga ng malalim si Archeus.

"Stop playing with me, Eri. Alam kong alam mo ang sinasabi ko." Tumalim ang titig niya sa'kin, animo'y magagalit kapag hindi ako umamin.

"H-hindi ko alam ang sinasabi mo! B-baka nagkakamali ka lang! Hibang ka na ba?" Umiwas ulit ako ng tingin pero kinabahan ng hilahin niya ako sa mas pribadong lugar.

Nasa likod na kami ng podium ng fields. Wala ni isang makakita sa amin mula dito kaya mas lumakas ang kaba sa puso ko.

"B-bakit mo ko dinadala dito! Do'n nga tayo sa may tao!"

"Wala akong gagawin sa'yo, huwag ka mag-alala. Gusto ko lang mag-usap tayong dalawa."

"E, puwede naman sa maraming tao! Bakit dito pa?!"

"Hindi mo naman ako matignan pag maraming tao kaya dito na lang! Huwag ka nang magreklamo!" Parang napigtas ang pasensya niya sa'kin kaya't kitang kita ko rin ang pamumula ng leeg niya pataas sa kanyang tainga.

"A-anong hindi matignan! Bakit naman ako iiwas?!"

"Really?! Akala mo ba hindi ko nahahalata, Eri? You think I was not paying attention?" His brows furrowed.

Napahinto ako. Sa ibang pagkakataon, hindi ako magpapatalo pero para akong natauhan. Hindi nga naman ako mapakali! Baka lalo akong magmukhang defensive nito!

"You were avoiding me for months. Kahit sa bahay niyo..." I looked down because he was right. He cursed under his breath.

"Natahimik rin." Bulong niya at muling binaling sa'kin ng buo ang atensyon.

"Bakit nga, Eri? Bakit mo ako hinalikan?" His voice was hoarse and deep, enough to send shivers down my spine.

Pakiramdam ko lalagnatin ako sa paraan ng pagtatanong niya. He seemed frustrated about it. Bakit? Big deal ba 'yon para sakanya? Bakit parang gustong gusto niya malaman ang rason?

Sabagay, kung ako naman din naman ang sa posisyon niya magtatanong rin ako pero hindi na para ungkatin pa ang rason! Nakakahiya!

Gusto lang niya yata ako asarin kaya't hinding hindi talaga ako aamin na sinadya ko 'yun!

"I was drunk. Okay? Now, let me go. Tapos na ang break time namin."

"But you're not drunk enough to forget what you did." His eyes pierced through me.

Pakiramdam ko mali ako ng sinagot. Wrong move ka talaga, Eri! Bigla akong kinabahan, 'di nanaman mapakali.

He bit his lower lip, looking at me intently. I felt my knees weaken the moment he closed the distance between us.

"Can you further explain why you did that? Why did you kiss m—" I snapped.

Pulang pula na sa kahihiyan. Tinulak ko siya kaya't napaatras siya.

"Lumayo ka nga! Lasing nga ako no'n! Ano bang gusto mong marinig? That I liked kissing you? Na magaling kang humalik? At hindi ko makalimutan na sinuklian mo ang halik ko?!" Tuloy-tuloy ang pagsagot ko, tumaas baba pa ang balikat sa pinaghalong inis at paghabol ng hininga.

Sa huli, pinagsisihan ko rin. Mali yata ang mga lumalabas sa bibig ko at mas mabuti na lang na manahimik na lang ako dito!

Unti-unti kong nakita ang pagsilay ng ngiti ni Archeus. Here we go again. Him and his evil smile. I don't think I will ever get used to it.