Kalbim Sana Emanet

Son.

Umarim beğenirsiniz arkadaşlar benim yüzümü kara çıkartmayın okee?

Okulun son günü o tahta sıradan hatta liseden kurtulacağım, aptal insanların suratlarını bir daha görmeyeceğim için çok mutluydum. Tabi ki her zaman yanımda olan erkek arkadaşım Gece'de. Bu arada ben 18 yaşında kalp yetmezliği olan suratında maskeyle dolaşan bir kızım. İsmim Yaren uzun dalgalı kahverengi saçlara sahibim, herkes gözlerimin ve suratımın çok güzel oldugunu söylerler. Ama o koca koca aletler yüzünden hep bir adım geride durdum. Neyse hikayeye dönüyorum.

Kantinde oturmuş bekliyorduk. Kapıdan Gece'nin girdiğini farkedince oturdugum yerden büyük bir sevincle kalktım kendi kendime bir çok şey anlattım. Dinlemediğinin, davranişlarinin farkli olduğunun farkindaydim. Fakat bunu ona sormaktan korktum. Ben konuşurken birden oturduğu yerden bir hışımla kalktı ve herkesin içinde bağirmaya başladi. Korkmustum ve utanmistim. Ama Gece'nin hiç umrumda değildi ve devam etti.

"Herkes beni dinlesin, herkes buraya baksın. İnanabiliyomusunuz bu robot gibi yaninda bir sürü alet taşiyan kiza 4 yil boyunca katlandim." Ukala bir bicimde güldü ve devam etti.

"Eğer kendine güvenen varsa buyursun gelsin. Bu iğrenç kıza bu kadar yıl tahammül ettim ama artık görmeyeceğim nasıl olsa. Pis aşağilik seni hayatimdan bir çöp gibi atıyorum. Herkes duysun arkadaşlar."

Dedi ve gülerek çıktı kantinden. Orada öylece kalakalmıştım. Herkes parmağiyla beni gösteriyor ve büyük ihtimal dalga geçiyorlardi. Konuşamadıklarım canımı acıtmış ve boğazıma bir yumruk gibi takılmıştı. Terkettim orayi, biliyorum ki iki yıl sonra bana uygun kalp bulunamazsa pili bitmiş bir oyuncak bebek gibi işlevimi kaybedecektim. Söyleyeceğim şu ki hayata gözlerimi yumacaktım.