GÖNÜL SANCISI

Bırakma Ellerimi

  Ali birden gözlerini araladı. etrafına bakındı sanki bir caminin avlusundaydı ve  karşısındaki kadın kucağında ki bir bebekle ona bakıyordu. Kadını tanımıyordu fakat bakışlarındaki  şevkat ve hüzün sanki onu çağırıyordu. Birden ağzından iki kelime döküldü

' anne sen misin?'.

Kadın cevap vermedi, Ali tekrar sordu

' benim annem misin sen?'.

Kadın cevap vermiyordu ve sadece Ali'ye ve kucağında ki çocuğa bakıyordu. kadın sırtını döndü ve büyük görkemli kapının yanında kucağındaki bebeği bıraktı

"anne yapma"

kadın Ali'yi duymamazlıktan geliyordu ve aniden kadın uzaklaşmaya başladı..

Ali'nin uykusunda ağladığını fark eden Gamze Ali'yi uyandırdı. hâlâ rüyanın etkisindeydi ama Gamze'yi de üzmek istemediği için kendini toparladı.

' Gamze gel hadi bahçeye çıkalım'

belki daha 6 yaşındaydı fakat tek arkadaşı Gamze'yi üzmemek ve sahip çıkmak için sanki 60 yasında birisiymiş gibi davranıyordu ona karşı. Diğer çocuklara karşı ona sahip çıkıyor, Gamze'ye zarar vermelerini engelliyordu. Belki de bu yüzden tek arkadaşıydı Gamze. ve birazda asi birisiydi.

İki küçük serseri bahçeye çıktılar. Gamze

"aaa Ali şuna baksana'

diye bağırdı birden. ağacın altında duran onlar gibi küçük ve terkedilmiş bir köpek yavrusu vardı. Hemen yanına gittiler ve oynamaya başladı

'' ismi ne olsun?"

" bilmem sen karar ver"

" peki madem Garip olsun. baksana o da bizim gibi'

Müdür Baba Garip'in orada kalmasına izin vermeyecekti. Hemen onu saklamanın bi yolunu buldular.

Yemek sonrası Ali yine dsiplinsizliğinden ceza almıştı. yemekhaneyi bugün o süpürecekti. işini bitirdi ve oynamak için dışarı çıktı. 3-5 tane çocuk Gamze'nin limona olan tikini bildiklerinden ellerine birer parça almış ve onunla uğraşıyorlardı. Ali birden gördü ve hiddetle çocuklarla kavgaya tutuştu.

Müdür Babaları onları ayırdı ve Ali'ye yine ceza verdi.

bir bankta kimsenin olmadığı bir köşede oturdular. Gamze iki tarafa ayrılmış ikili at kuyruğu saçları ve pek kirlenmemiş elbisesiyle göze çarpan sevimli bir çocuktu. Ali ise yine Gamze yüzünden kavgaya girmiş yara bere içinde üstü başı yırtılmış bir haldeydi. Gamze birden Ali'ye döndü

" neden bizim hiç sevenimiz yok?'

Ali birden beklemediği bu soruyla karşılaşınca afalladı ve sonra yine çok büyük birisiymiş gibi kendinden emin bir şekilde

"ben varım işte, ben hep senin yanındayım ve gözlerim kapanıncaya kadar seninle olucam"

Gamze birden bu cevapla içten içe sevindi küçük bir tebessümle Ali'ye baktı ve burnunun üzerine küçük bir öpücük kondurdu.

Ertesi gün Ali her gece gördüğü rüyayı bu sefer görmemişti. dün aldığı öpücüğün etkisi hala devam ediyordu. Mutlu bir şekilde yatağından kalktı, yatağını topladı ve bahçeye çıktı. herkes bir yerde toplanmış ve bir tek sanki Ali yokmuş gibiydi. Kalabalığın yanında lüx demekten öte hic görmediği türden bi araba duruyordu. Acaba bir aile evlat edinmeye mi gelmişti? birden ben olsam nasıl olur diye düşündü ve sonra arkadaşının tek kalacağını düşünerek birden aklındakileri sildi. Merakta ediyordu kalabalığın sebebini. dayanamadı ve kalabalığı içine daldı.

Orta yaşlarda şık görünümlü bir çift Gamze'yi yanına almış konuşuyorlardı. birden şaşırdı peki ya o giderse yalnız burda napardı?

genç çift, Gamze ve müdür odalarına geçtiler. Ali  neler olduğunu sordu gelen çiftin Gamze'yi evlat edinmek istediğini oğrendi. birden şakınlıkla karışık bir hüzünle hatta adını bilemediği bir duyguya kapıldı.

Dışarıya çıktılar. Ali hemen Gamze'nin yanına koştu. Gamze'nin gözlerinden yavaş bir şekilde su damlacıkları dökülüyordu.

"Ali beni götürüyolar, Ayşe yatakhane de kaldı bana onu getirir misin?"

Ali birden sesi tutuldu bi an konuşamadı napıcaktı tek başına burada ne anlamı vardı o olmadan burada kalmanın. boğuk ve ağlamaklı bir sesle

" tamam"

diyebildi sadece söylemesi gereken onca şey varken.

koştu içeriye Ayşe'yi kaptığı gibi dışarı çıktı. Gamze'yi çoktan arabaya bindirmişler ve hareket etmek üzereydiler. "Gamze"

diye bağırdı ve peşinden koştu. Gamze pencereden çıkmış Ali'ye bağırıyordu

" hadi Ali acele et"

tam o sırada Ali arabaya yetişti elini uzattı ve bir an için elleri birleşti. Araba hızlanmıştı ve artık koşamıyordu. Elleri birbirinden ayrılırken yıllarca hatta  belki de bir daha hiç görüşemeyeceği tek arkadaşı ve çocukluk aşkı olan kişiye son iki kelime söyleyebildi

"Bırakma ellerimi"

NOT: Arkadaşlar eleştirilerinize ve yorumlarınıza açığım ona göre 2. bölümü paylaşıcam