Τιτανικός: μια διαφορετική ιστορία

ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

   Το πρωί, ο Σταν σηκώθηκε πολύ ορεξάτος, όχι μόνο γιατί ήταν τα γενέθλιά του, αλλά θα ξανάβλεπε τον καινούριο του φίλο, ονόματι Τζακ(χεχε). Βγαίνει από το δωμάτιο του και πηγαίνει στο σαλόνι όπου είναι η οικογένεια του:

Μάρθα: καλημέρα χρυσό μου
Τζιν: καλημέρα
Σταν: καλημέρα
Χάρι: χρόνια πολλά!! Για δες τι σου πήραμε.
{Ο Σταν ανοίγει ένα κουτί, μέσα βρίσκει ένα ζευγάρι κάλτσες}
Σταν: ουαου. Είναι πολύ όμορφες!
Μάρθα: είδες? Έχουν αλλοιώτικα σχήματα. Σαν μωσαϊκό.
{Ο Σταν ανοίγει το δεύτερο κουτί}
Σταν: *άφωνος*(έχει πάρει walkie talkies)
Χάρι: τι? Δεν σου αρέσει?
Σταν: όχι, είναι και πολύ κουλ! Θα παίζω με τους φίλους μου.
Τζιν: μπα? Έχεις φίλους?*γελώντας*
Σταν: σε αντίθεση με εσένα που τους έχεις για γκόμενους.
Μάρθα: σταματήστε! Τι σε έπιασε Τζιν? Και εσύ Σταν, δεν έπρεπε να μιλήσεις έτσι στην αδερφή σου.
Σταν: καλά, άντε γεια! Πάω μια βόλτα.{κοιτώντας την αδερφή του με ένα δολοφονικό βλέμμα} μην μου ξαναμιλήσεις!
Τζιν: δεν είχα σκοπό.

Ο Σταν φανερά ενοχλημένος, πηγαίνει και κάθεται σε ένα παγκάκι, κοιτώντας το κενό. Κάποια στιγμή, ακούει μια φωνή από πίσω του και πάει να κάτσει ο Τζακ δίπλα του:

Τζακ: ει μικρέ!
Σταν: Τζακ? Πώς και από δω? Δεν είσαι με την κοπέλα σου?
Τζακ: ποια την Ρόουζ? Όχι, η οικογένεια της δεν με θέλει επειδή είμαι φτωχός.
Σταν: ο καθένας με τον πόνο του.
Τζακ: εσύ τι έπαθες?
Σταν: μάλωσα με την αδερφή μου. Είπε μια κακία και της αντιμίλησα.
Τζακ: καταλαβαίνω. Ει, θες να πάμε να σου πως να παίζεις την σβούρα?
Σταν: ναι! Πάμε!