Troublemaker:Good Boys Are Bad Boys

5.Bölüm '' Belirsiz ''

Gözümü açabildiğimde odamda,kendi yatağımda olduğumu farkettim.Üstüm güzelce örtülmüş,pencerenin camı da hafif açılmıştı.Dün akşam yaşadıklarımı göz önüne aldığımda beni kurtarıp,odama getirenin kim olduğunu anlamam zor değildi.Yataktan hızlıca doğruldum ve onu aramaya koyuldum.Bütün odaları gezdikten  sonra gittiğini anladım.Dün akşam olanlar yavaş yavaş belleğimdeki yerlerini almaya başlamıştı.Bir an önce telefonumu bulmak adına hızla odama koştum.Çarşafların altı dahil bütün odayı aramama rağmen telefonumu bulamadım.Hafızamı şöyle bir yoklayıp,nerede olabiliceği konusunda fikirler yürütmeye başladım.Mutfakta bırakmış olabilirdim değil mi? Sonuçta en son orda bulunmuştum.Kararıma sonuna kadar destek vererek tekrar mutfağa koştum.Mutfakta da bulamamam endişelenmeme neden oluyordu ki bunu istemiyordum. Çünkü herşeyin bir açıklaması her zaman vardır. Gerçekçi biri olduğum için olaylara bu şekilde bakıyordum.Geçerli bir neden bulmak adına bütün evi aradım ama yine de bulamadım. En sonunda aklıma bir fikir geldi. Telefonumu ev telefonundan arayıp bulabilirdim değil mi? Bu daha önce nasıl aklıma gelmedi der gibi kafamı sağa,sola salladım.Hemen ev telefonunu alıp koltuğa oturdum ve kendi numaramı tuşladım. Uzun bir süre çaldıktan sonra kapandı. Hemen yeniden aradım. Çaldı,çaldı ve sonunda telefonu biri açabildi.

'' Alo ?? '' dedim. Sesimin titrememesine özen göstermeye çalışıyordum ama başarabilidiğime emin değildim.Karşı tarafın konuşmasını bekliyordum ama sabırsız davranarak yine ben konuştum.

'' Şu an elinizdekinin kimin telefonu olduğunu biliyor musunuz acaba? '' 

'' Evet. '' dedi pürüzsüz ses tonuyla. 

Sinirlendim.Çünkü sorularıma kendi istediği gibi cevap veriyordu.Üstelik elindekinin de benim telefonum olduğunu düşünürsek bu çok saçmaydı.

'' Evet, ne? Kiminle görüşüyorum ben? '' diye çıkıştım.

'' Telefonunu almak mı istiyorsun ? '' dedi sıkılmışçasına.

'' Evet, ayrıca kim olduğunu da.. '' sözümü tamamlamama fırsat vermeden konuştu.

'' Kapıyı aç. ''  dedi ve telefon kapandı.

Kapıyı mı açıcaktım? Neden ? Şu an kapıda olabilir miydi? Acaba dün akşamki miydi? En az on kez zilin çaldı. Olduğum yere kitlenmiştim. Tekrar zil çaldı. Kendimi toparlamaya çalışarak kapıya yöneldim. Delikten baktım. Ve korktuğum için tuttuğum nefesimi serbest bırakarak kapıyı açtım.

''  Merhaba,Lydia. '' 

'' Merhaba. '' dedim rahat  gözükmeye çalışarak.

'' Telefonunu iznin olmadan aldığım için kusura bakma ama son aradığın numaranın kim olduğunu öğrenmem gerekiyordu. ''

'' Sen bunu nerden biliyorsun? '' diye sordum.Şaşkınlığım onunla her konuştuğumda artmaya devam ediyordu.

'' Biraz fazla meraklıyım sanırım,telefonunu kurcalamamam gerekirdi. '' 

'' Hala anlamadığım şeyler var. Bana anlatmaya ne dersin? ''

'' Peki,içeri girebilir miyim? ''

Ona güvenmiyordum.Ama düşününce dün beni kurtaran da ondan başkası değildi.

'' Gelebilirsin. '' dedim ve araladığım kapıyı tamamen açtım.

Önden o gidiyordu hemen arkasından ben de onu takip ediyordum. Bir anda arkasını döndü.