رواية / شنطة سفر
( قلوب موجوعة)
الفصل ( 17 )
="="="="="="=
فاتن : الحمد لله دى بنت مسكينة عقبالك يالواحظ لما ربنا يفك كربك
لواحظ بدموع : عمر اللى اللى انكسر مايتصلح وخاص الشرف طلما اتلوث عمرة ما ينضف
فاتن : ربنا كبير وقادر ياخد ليكى حقك قولى حسبى الله ونعم الوكيل
لواحظ : حسبى الله ونعم الوكيل انا اللى كنت هبلة ضيعت نفسى وهزيت سمعة اهلى وعلشان اية علشان بنى ادم طلع معندهوش ضمير
يوسف : هاتلى اسمة وبامر الله مشكلتك تتحل
لواحظ : وحضرتك ذنبك اية كتر خيرك علشان لمتنا فى مزرعتك لو حد غيركم كنتوا رفضوا وجودنا وكان زمانا الله اعلم فين دلوقت
يوسف : ربنا هو اللى بيرزق مش انا على فكرة يافاتن دكتور منير بيسلم عليكى
فاتن : رفعت وشها وبصت لة بسم الله ماشاء الله وش حضرتك بئة كويس دكتور منير بصراحة دكتور رحيم لو حد جة ولاقى حالة المالية مش اوى بيتكفل بعلاجة
يوسف : علشان كدة رجعتى لة شنطة الفلوس
فاتن : لا انا رجعت الشنطة لانها مش حقى ماما معلمانة اننا مندخلش جوفنا اى شيئ حرام حتى نمنا من غير عشا
يوسف : بمناسبة العشا انا جعان
فاتن : احنا معندناش اكل يستاهل حضرتك اللى عندنا فاصوليا ورز من امبارح
يوسف : فضل ونعمة
فاتن : حضرى صنية للبشمهندس وحضرتك خدها وروح الاستراحة حضرتك عارف ماما مش هنا
يوسف : حاضر هامشى اسف
خديجة : السلام عليكم عامل اية يابشمهندس ازيكم يابنات
فاتن : بدموع كنتى فين انا خوفت عليكى
خديجة : كنت عند المحامى معلش اتاخرت
يوسف : انا طالع
خديجة : لا خليك قاعد هنتغدا سوا
ادم : خدى يالواحظ اعملى عصير فراولة ماشى
لواحظ : لا هنعمل سلطة فواكة ماشى
ادم : ماشى ازيك ياماما وحشتنى كتير
خديجة : وانت كمان ياقلب امك اوعك تكون زعلت اخواتك
ادم : لا والله دانا حتى مخلتش حد فيهم يروح يجيب فراولة وتفاح انا اللى رحت
خديجة : راجل خلى بالك من اخواتك
ادم : حاضر احنا لسة متغدناش منتظرينك
خديجة : لية كدة يابنات
لواحظ : كنا عارفين انك كمان مااكلتيش قولنا ناكل مع بعض .
يوسف : هالع انا علشان تاكلوا براحتكم
ادم : خليك يابشمهندس ولو اخواتى مكسوفين ياكلوا جوا
لواحظ : احنا جعانين مش مكسوفين
فاتن : يلا شيل الحاجة اللى على الطرابيزة علشان احط الصنية
خديجة : يلا يابشمهندس بسم الله
يوسف بسم الله الرحمن الرحيم
منصور : الحقنى ياخليل
خليل : خير يافقر انجز
منصور : خديجة رافعة علية قضية خلع
خليل : مهو من خابتك ورينى كدة دى كاتبة العنوان على بيت ابوها
منصور : هو انا لازم اروح
خليل : اكيد لازم تروح وتشوف مين المحامى بتاعها ودى فرصة اعرف هى ساكنة فين
منصور : طب شوف حاجة امشى بيها حالى
خليل : تعالى اشتغل فى القهوة قدم طلبات للزبائن وخد اجرتك اخر النهار بدل ماانت قاعد عائلة علية
منصور : بكرة صحينى بدرى اجرب لو قدرت
خليل : دانت بنى ادم جبلة من حقها خديجة تاخد الولاد وتطفش
منصور : مهو من زنك على ودانى مش انت اللى اقترحت انى ازوج هيام للرجل الكبير ونسفر فاتن تشتغل خدامة للرجل الاماراتى
خليل : ما انا كنت هاستفيد وانت كمان يلا غور من وشى
هاشم : اية رأيك يافيفى هتقدرى علية ولا
فيفى : دانا بعون الله اقدر علية وعلى ابوة كمان
عمر : وانا هاحاول اشغل مرأتة
هاشم : وبعد كدة عوزين نروح لامك وهى بتلقى محاضراتها بتاعة الرفق بالحيوان ونفضحها ادام الكل
سجدة : وهو الامن هيسيبك تعمل كدة
عمر : نتصرف مع الامن المهم الاول نكسر شوكة ابوكى وبعدين تفرج
فيفى انا عوزة اروح للمكان اللى بيسهر فية
فريدة : اشمعنى ماتستنى ليوم التنفيذ
فيفى : لازم اعرف كل تحركات الزبون
هيام : يخرببيتك هو انتى كنتى بتشتغلى اية ابت
فيفى : كل حاجة ياابلتى ههههههههههه
هاشم : عندك زمة يااختى
شهاب : يلا كدة تمام يابنات شوفوا انتم هتناموا فين
هيام : فى الاوضة الكبيرة
عمر : لية هو مش كل واحد هيكون مع مرأتة
هيام : بالمناسبة احنا تنتهى مهمتنا مع اهل سجدة كل واحد هيروح لحالة انما بالنسبة للواحظ هنخطف الزفت اللى غرر بيها وغصب عنة هيكتب عليها وبعدين يطلق وهى بعد كدة هتعيش حياتها
فيفى : انا عوزة حقى المكان اللى مرأت ابوية اخدتة ترجعة تانى وارجع اقعد مكانى والحمد لله معايا. دهب ستى هابيعة واشوف محل افتح محل اى حاجة واعبش حياتى
هيام : بقولك احنا نأدبها ونوجعها هى وابوكى وانتى قاعدة معانا فى المزرعة ابت
شهاب: بالمناسبة انا فى دماغى حاجة لو اتنفذت صح هنخلص مشوار ابوكى فى اسبوع
سجدة : ازاى ممكن افهم
شهاب : لو عمر انجز مرأت ابوكى هتخرج وفيفى هتكون مع ابوكى ونتصرف مع الامن وياجى الصقر يفتح الخزنة وبعد كدة نخلص
عمر : تمام انا معايا خط سيرها ومعتز هيخلينى اقابلها صدفة وبعدها هتمم شغلى
هيام : طب وانا وفريدة
فريدة : انا هاشتغلى على حاتم
هاشم : حاتم اخطر واحد فى الموضوع
فريدة : انا بحب الصعب وهابدأ معاه بكرة بروضة
هاشم : بشرط اكون معاكى زى ظلك
فريدة : تمام بس مشفناش اى سيدهات عن حاتم
شهاب : بكرة هنشوف وهنعرف كل حاجة عنة معتز هو اللى هيوصلك لة لان طقم الامن اللى مع حاتم تبع معتز
هيام : ومين الصقر اللى هيفتح الخزنة بتاعة محمود بدران
شهاب : اكيد مش انا
هاشم : هههههههه ولا انا
عمر : ههههههه انا لسة عصفور
هيام : غتاتة
فريدة : غلاسة
سجدة : دمكم يلطش
فيفى : يلا ياخفيف انت وهو بيتك بيتك
بدرية : بصوا انا بعرف فى افتح الخزن اتعلمت من الراجل اللى كنت قاعدة معاه لما كنت بشحت والولاد مسكتنى واخدونى عندة وكمان بعرف اسرق هههه ايدى خفيفة اوى اتفضل ياهندسة
شهاب : يخرببيتك انت فعلا ا يدك خفيفة والله ماشعرت ازاى اخدت الفون
بدرية. : دى شغلى
شهاب : يالعبك انا جتلى فكرة نقلب خزنة امك بتاعة الرفق بالحيوان
سجدة : كانت رفقت ببنتها
بدرية : انا حاسة ان حكايتك فيها حاجة غلط ابت
سجدة : ازاى يعنى
بدرية : ابوكى لو كان عوز يموتك كان صبر شوية ورتب افكارة مش يعملك عزا فى نفس يوم خروجك من عند ماماتك
عمر : عندك حق انا كمان فكرت فى كدة
هاشم : كل شيئ هيبان مع الايام يلا تصبحواعلى خير
فيفى : عوزين فطار حلو وشوية دلع انا بنت الحاج عبدة بروضة
هاشم : بص على فريدة الجميل يؤمر
فريدة : احلام سعيدة القلوب لما بتموت مبترجعش تحس تانى
شهاب : يلا يابنى ودخلوا يناموا
صباح يوم جديد
=*=*=*=*=*=*=*=
فاتن : مالك ياماما صباح الفل
خديجة : سلامتك ياقلبى انا كويسة حاسة بصداع هنام شوية واقوم كويسة
لواحظ : خلى فاتن معاكى واروح الشغل انا وادم
خديجة : لا انا بخير ياحبايبى يلا على شغلكم
مديحة : حرام عليك البنات غلابة وملهمش ذنب فى حاجة والزواج نصيب
حمدى : طلما رافضة تتزوجنى هاروح اطلبها من ابوها وادفع لة وهو هيخليها لية غصب عنها
مديحة : لو عملت اى حاجة لبنات خديجة لانت ابنى ولا اعرفك
حمدى : لازم ازل البرسيسة بنت خديجة لازم اخليها تحت رجلية خدامة لية ولاولادى انا رايح لابوها بكرة وهاجيبة معايا لعندها هاخلية يعمل ليهم فضيحة هو واللى اسمة خليل
مديحة : حسبى الله ونعم الوكيل فيك بنى ادم معندوش ضمير
حمدى : مهو مش على اخر الزمن تاجى واحدة زى دى ترفضنى انا
هاشم : الغدا يابنات واخلصوا بسرعة
سجدة : فى جديد
شهاب : انا وبدرية وانتى هنروح نقابل حاتم فى شقتة بتاعة الفرفشة
بدرية : انا جاهزة بس هندخل الشقة ازاى
شهاب : معتز مرتب كل حاجة كل اللى عليك يافريدة تحطى الحباية دى فى الكأس بتاعة وبدرية هتنفضة وبعد كدة هنخلية يعترف بكل اسرارة
سجدة : اجاى معاكم ممكن
شهاب : لا خليكى بعيد دلوقت لح٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠
#للاحداث_باقية. بقلم / هبة أحمد
