The four elements inside me

The last air nomads (part 1)

Langzaam open ik mijn ogen, als in iets warms naast mijn lichaam voel. Ik draai mijn hoofd voorzichtig en zie dan Axe naast me liggen, met zijn arm alweer om me heen geslagen. Zal wel zo'n mates ding zijn, hoop ik.. Axel begint een beetje te mompelen in zijn slaap en wordt onrustig. 'Laat haar met rust... Neem mij dan! Neem mij mee in plaats van Anastacia! NEE!' Zwetend schiet Axel overeind. 'Wow, gaat alles wel goed?' Vragend en bezorgd kijk ik Axel aan, terwijl ik ondertussen mijn hand op zijn voorhoofd leg. 'Wow je bent gloeiend heet!' 'Komt door mijn nachtmerrie, heb ik wel vaker, maak je maar geen zorgen hoor.' Hij heeft me een kus op mijn voorhoofd, staat op uit bed en loopt dan naar de badkamer. Ja iedereen heeft hier een eigen badkamer, maar ja Axel was vannacht blijkbaar bij me komen liggen dus deelden we nu blijkbaar ook de badkamer. Nonchalant liep ik naar de badkamer en stond op het punt om mijn kleren uit te trekken en te gaan douchen toen Axel ineens wanhopig zich aan me vastklampte. 'Weet je nog steeds zo zeker dat het komt door je nachtmerrie!?!' 'Ja, maar mijn droom leek dit keer zo echt...' Ik dacht terug aan wat Shawn deed toen ik gewond was. Misschien kon ik dat ook wel, als ik in mijn avatar state was, kon ik toch alle elementen beheersen? Nee dat kan alleen als ik echt woedend ben... Ik concentreerde me zo erg op het water dat ik niet in de gaten had dat Axel op de grond zakte. Eindelijk bewoog het water zich om mijn handen heen en begon een beetje licht te geven. Dus legde ik mijn handen snel op Axel's borst, geschrokken doordat hij op grond lag nu. Geschrokken keek Axel me aan. 'Maar je kan nog niet eens luchtsturen!' Kreeg hij er met veel moeite uit. 'Ssst je hebt helemaal niet de kracht om te praten!' Zodra mijn handen zijn borst raakte, bleek dat ik net zoals Shawn de gave had. Axel werd al snel rustiger maar ik raakte er wel helemaal uitgeput van. 'Nykeala? Axel? Waar zijn jullie?' 'Ik.. Ben.. Hier..' Ik kreeg bijna geen enkel woord meer door mijn mond van de vermoeidheid. Lily schrok toen ze binnenkwam lopen. 'Nykeala stop! Zoiets kan je nog niet aan, het zal je slopen!' Ik negeerde Lily en ging gewoon door met concentreren. 'Rex ga de anderen halen!' Blijkbaar was Rex er ook want een seconde later hoorde ik de deur dichtslaan. Na een paar minuten kwam iedereen binnengestormd, ook Tyler en Shawn. Geschrokken keek Shawn me aan. 'Nykeala stop! Voordat je jezelf sloopt!' Shawn probeerde mijn handen weg te trekken, maar ineens stond hij half in brand. Ik zag dat mijn lichaam helemaal licht begon te geven. Ik stond in brand! De aarde begon weer te schudden, de wind begon keihard te waaien en water kwam omhoog. Al het water ging om en over Axel heen, de aarde zorgde ervoor dat we omhoog gingen zodat niemand bij ons kon, de wind blies iedereen bij ons weg, en het vuur gaf mij mijn laatste kracht. Toen opende Axel zijn ogen en stopte alles. De aarde zakte weer, de wind ging liggen, water verdween en ik stond nu niet meer in brand. Toen merkte ik pas hoe dit zijn tol bij me geëist had. Langzaam begon ik wazig te zien. Ik probeerde ertegen te vechten. Ik wou niet flauwvallen. Maar het was te laat! Ik voelde nog hoe ik neerviel in Axel's armen, en toen.. Toen niets meer...

'Wat is er in vredesnaam gebeurd dat ze zoiets moest doen?' 'Ik had een nachtmerrie, en toen ik wakker werd, voelde ik meteen dat er iets mis was en Nykeala voelde dat ook. Eerst wou ik het niet toegeven maar later in de badkamer moest ik wel! De droom had zo echt geleken dat net zoals in mijn droom ik zwak, duizelig en ziek was. Uiteindelijk werd ik zo duizelig dat ik Nykeala vast moest pakken. Ik had het gevoel dat als ik weg zou zakken dat ik dan in coma zou raken! Blijkbaar voelde Nykeala dat ook aan want ze begon zich ineens te concentreren en tegen de tijd dat ik in ee gaten had wat ze wou gaan doen had ze haar handen al op mijn borst gezet! Ik probeerde haar nog te stoppen, maar ik had de kracht niet meer, toen werd alles zwart. En het volgende moment wordt ik wakker met een uitgeputte Nykeala over me heen en jullie naast ons!' Ik hoorde het gesprek tussen Axel en Tyler koortsachtig aan. 'Kunnen jullie even rustig doen, ze is wakker!' Zei een onbekende stem, ze klonk vriendelijk en rustig. Ze had blijkbaar doorgehad dat ik mee lag te luisteren, dus opende ik mijn ogen maar. Maar toen ik ze open had, zag ik nog steeds niks! 'Ik zie niks!' Ik begon met mijn handen te zwaaien maar iemand greep ze stevig vast en legde mijn handen weer naast me neer. 'Tijdens je domme poging om Axel te redden heb je je ogen verbrand! Shawn zal voorlopig om het uur zijn genezende krachten op jou ogen gebruiken totdat je weer kan zien, als het lukt tenminste.' 'Tot die tijd ben ik blind?' Ik voelde gewoon dat die vreemde knikte. 'Ik ben Lucy trouwens! Samen met Georgina zorg ik voor de jongere lucht nomaden!' 'Ooh ik ben Nykeala!' 'Ja ik weet wie je bent! Aangenaam kennis te maken!' Ik glimlachtte en stak mijn hand uit toen ik besefde dat mijn hand waarschijnlijk de verkeerde kant op zou gaan. Maar toch werd mijn hand vriendelijk vastgepakt. 'Nyke gaat alles goed?' Ik hoorde Axel bezorgd naar me toe komen lopen. 'Het gaat wel, ondanks dat ik blind ben!' 'Ooh nou wij aardstuurders hebben een trucje om te kunnen lopen zonder te zien! We lopen dan op blote voeten en concentreren ons op trillingen in de aarde!' Ik knikte en stond toen op. 'Ik heb je schoenen alvast uitgetrokken.' Ik voelde meteen de koelte van de aarde, maar het voelde lekker. Toen voelde ik een trilling in de grond. Ik zag meteen voor me hoe groot de persoon ongeveer was en waar die stond. Ik liep naar de persoon toe en begon zijn gezicht te aanraken. 'Hoi Axel.' Ik voelde gewoon dat Axel glimlachtte. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. 'Jammer dat je nu niet kan zien hoe Lucy op één been staat te balanceren op een verhoogd stukje aarde en ondertussen aan het luchtsturen is!' 'Maar dat kan ik wel zien!' Ik zette hard een stap naar voren, waardoor ik via de trillingen die ik veroorzaakte, ik Lucy een soort van kon zien. Ik zag hoe ze aan het balanceren was. 'Wauw, je bent echt geweldig!' 'Weet ik toch!' Axel lachtte hard. 'WAAAH! Kijk uit!' Voor ik in de gaten kreeg dat er iemand geschreeuwd had, voelde ik iets zwaars bovenop me komen en werd alles al zwart..... 

Heeey niet stuurdertjes van me! Hier is het 4de hoofdstuk van vandaag! Duss;  Waarom zou Axel zo'n "echte" droom hebben gehad? Was het wel een droom? Of zat er iemand achter? Zal Nykeala haar zicht weer terug krijgen? Ik weet het nog niet zeker, maar de kans dat ze blind blijft is redelijk groot! Zoiets van fifty- fifty. En wat zou er nou zo geschreeuwd hebben en bovenop Nykeala geland zijn? Maar voor nu;  Geniet van het hoofdstuk! Xxx-jes Ilse (is crazy)

Ps hiernaast zie je Lucy die aan het balanceren is op dat verhoogd stukje aarde, op één been en ondertussen aan het lucht sturen is! Doeg x