The four elements inside me

Awkward...

Inmiddels zijn er al een paar dagen voorbij. School was nog steeds saai en Camile liet me maar niet met rust. Die Gianne had ik gelukkig niet meer gezien. Ik zat nu verveeld in de woonkamer, tv te kijken. Ik had nog geen zin gehad om aan te kleden, dus zat ik nu beneden in mijn onderbroek en oversized shirt. Ik had net pannenkoeken gemaakt en zat die nu lekker op te eten. Oke ik geef toe, ik ben verslaafd aan pannenkoeken! Altijd al geweest, maar eerst mocht ik alleen maar brood met kaas eten van Valerie, omdat dat het enige was wat Vallon niet lekker vond. 'Wat ben jij aan het doen? Waarom heb ik geen pannenkoeken?' Zegt Vallon arrogant. 'Omdat je niet weet hoe je moet bakken. Misschien handig om je ogen toch een keer van je handen af te halen, maar ja dan ben je nog steeds even lelijk!' Boos kijkt Vallon me aan. 'MAMA! NYKEALA DOET GEMEEN!' Geërgerd komt Valerie half slapend naar beneden lopen. 'Irritand rot kind, ga pannenkoeken maken! Nu!' Geschrokken kijk ik Valerie aan. 'Pardon?' 'Wat nou pardon? Jij luistert naar mij, begrepen? Jij bent namelijk een adoptie kind, jij bent niks waard!' Woedend kijk ik Valerie aan. 'Alles wat je donderdag zei was gewoon één grote leugen! Je hebt alleen maar zo aardig gedaan omdat Maikel toevallig een stuurder is en ik straks misschien wel een goed praatje voor hem kan doen bij de vuurheer!' Woedend komt Maikel ineens naar beneden gestormd. 'Valerie! Wat heb je gedaan! En jij!' Woedend kijkt hij me aan. Ik vertrek geen spier, ik ben niet eens bang. Het enige wat ik voel is kilheid, kil.. Kil van de woede, kil van de haat, kil van alles wat er nu door mij heen gaat. 'Wat ik?' 'Jij gaat een goed praatje voor mij doen, anders zorg ik ervoor dat jij nooit meer je ogen meer kunt knipperen!' 'Bedreig je mij nou met de dood? Wauw dat zal de vuurheer leuk vinden zeg! Hallo vuurheer Kaylep, ik kom hier een goed woordje doen voor mijn adoptie vader Maikel, anders leef ik straks niet meer.' Zei ik sarcastisch. Toen begon alles wat van metaal was te bewegen. Maar het kwam ook meteen op mij af. Ik bleef gewoon compleet rustig. Ik ben de avatar, wat kan er nou mis gaan? Nu denk je vast zo van, he ze wou toch geen avatar zijn? Nee wil ik ook niet, maar ja, zo af en toe is het wel handig.... 

Maar ja alles van metaal kwam dus op mij af. Ik begon me af te vragen, hoe ik dat alles tegen moest houden. Natuurlijk.. Luchtsturen! Ik wou me net erop gaan concentreren, toen ik besloot om eerst naar buiten te gaan. Daar was ten slotte meer lucht! Ik rende naar buiten en draaide me daar om. Toen zag ik dat Maikel me achterna kwam, met metaal! Een heleboel metaal zelfs. Maar ik schrok ook. Camile en haar vrienden stonden in de tuin. Ik werd een beetje rood, aangezien ik in mijn onderbroek en oversized shirt buiten stond, en oh ja mijn sokken natuurlijk! Het metaal vloog weer op me af, maar dit keer stopte het midden in de lucht. Ik zag Maikel geschrokken kijken, naar iets achter mij. Ik draaide me om en zag een jongen op de grond zitten. Maar zijn armen zaten in de lucht. Hij bewoog zijn armen omlaag, en vanuit mijn ooghoeken zag ik dat het metaal ook naar beneden zakte. 'Je bent een metaal stuurder!' 'Eh ja.. Wie of wat ben jij? Waar ben ik?' 'Eh ik ben Nykeala, ik ben ook een stuurder.. Maar daar heb ik het liever niet over. En je bent op aarde, ik breng je straks wel weer terug!' Vanuit mijn ooghoek zag ik het metaal weer omhoog flitsen en richting onze kant op vliegen, maar dit keer kon de jongen niks doen, al vraag ik me af waarom. Maar ja hij deed dus gewoon niks. 'Kijk uit!' Ik schreeuwde het uit, ging voor me staan en vuurde toen een vlaag wind op het metaal af. Al het metaal kwam in het gezicht van Maikel terecht. 'Je bent een luchtstuurder?' Vroeg Maikel verbaasd. 'Eh beetje, en een professionele vuurstuurder, en water en aarde moet ik nog leren, maar als ik héél boos ben, lukt dat me ook!' Met grote ogen keek Maikel me aan. Toen overspoelde die kilheid me weer. Net zoals bij Maikel, denk ik. Hij stuurde wéér al het metaal op me af. Maar dit keer 2 keer zoveel, dus ook uit huizen van andere mensen enzo. 'NU IS HET GENOEG!' Ik schreeuwde het uit. Ik bewoog mijn armen zo dat ik ineens een raar gevoel kreeg. En het metaal begon ook te bewegen. Toen ik mijn armen naar voren bewoog kwam er een windvlaag tevoorschijn én bewoog het metaal mee. 'Wauw, kan ik nu óók al metaal sturen? Gaat lekker..' Mompelde ik sarcastisch. Toen besefde ik dat iedereen naar mij keek. Met mijn o zo charmante "I love pancakes" oversized shirt, mijn knal oranje sokken en blauwe onderbroek. Awkward......... 

Ik keek beschaamd om me heen. Toen ik naar de jongen op de grond keek, zag ik dat hij totaal de kluts kwijt was en nu zelfs aan het huilen was. Ik rende naar hem toe. 'Hey gaat alles goed?' 'NEE! Ik kan niks zien.. Ik voel niks.. Deze wereld is zo raar! Ik voel geen trillingen, ik voel gewoon niks op de grond! Waardoor ik niks zie!' 'Je bent een blinde metaal stuurder!' 'Eh ik kan ook aarde sturen..' Zei hij huilend. 'Maak je maar geen zorgen, een tijdje geleden was ik ook blind. Ik had mijn mate gered, maar daardoor werd ik tijdelijk blind. Ik weet hoe je je voelt! Kom, ik breng je thuis.' De jongen knikte. 'Ik ben Kai.. Waarom heb je alleen een shirt, onderbroek en sokken aan?' Ik werd meteen rood. Zelfs een blinde kon dat zien. 'Dat leg ik later nog wel uit.' 'Wanneer is later?' 'Ooit, maar hoe kan je dat überhaupt zien?' 'Dat leg ik later nog wel uit.' 

Heeeeeeeey niet stuurdertjes van me! Tadaaa mijn nieuwe hoofdstuk! Ben benieuwd wat jullie ervan vinden! Nefise12, je had toch gelijk hahaha. Maar ja, ze gaat Kai dus terug brengen! Weten jullie wat dat betekent? Ik wel! Xxx-jes Ilse (is crazy)

Ps hiernaast zie je een plaatje van Kai!