Sigarasının dumanını yüzüme üfledi ve gözlerini gözlerime sabitleyerekkonuştu bunun üstüne.
“Çünkü beni çok büyük hayal kırıklığına uğrattın Miray”
***
Dediği şey şaşırmama neden olsa dasigara dumanını yüzüme üflemesi sinirlendirmişti beni. Bu yüzden ben deşaşkınlığımı çaktırmadan duyduğum öfkeye yoğunlaştım. Ve dudaklarındakisigaraya uzanıp aldım, ardından onu kendi dudaklarıma yerleştirdim. Derin birnefes halinde içime çekip Doruk’un az önce bana yaptığı gibi onun yüzüneüfledim dumanını. Ama o benim gibi sinirlenmek yerine gözlerini deviripsigarayı elimden aldı. Ona dil çıkarma isteğimle savaşarak bir iki adımgeriledim.
Aramızdaki sessizlik sinir bozucu olmaya başlayınca “Eee?”dedim kaşlarımı çatarak.
“Ne eee?” dedi.
“Lafının devamını getirsene… Neden hayal kırıklığınauğradın?”
“Bende de bu soruya benzer bir soru var senin için… Nedenbeni hayal kırıklığına uğrattın?”
Öylesine konuştuğu o kadar belliydi ki. Saçmaladığının kendide farkındaydı ve bilerek yapıyordu. Ama ben onu ciddiye alarak cevap verdim.
“Seni aydınlatabilmem için önce senin cevap vermengerekiyor.” diye söylendim.
Sigarasını bitirene kadar konuşmadı. Ben de sesimi çıkarmadanonu izledim sabırla. Ve nihayet sigarası bitince onu yere atıp sönene kadarezdi. Sonra ellerini deri ceketinin cebine sokarak bana bakmadan konuşmayabaşladı.
“Seni az da olsa tanıdığımı sanıyordum… Gururlu birisi değilmisin sen Miray?”
Kaşlarımı çatarak “Tahmin edebileceğinden daha fazla…”dedim.
Konu nereye gidiyordu, anlayamıyordum.
“O zaman…” dedi başını kaldırıp gözlerime bakarak. “Senialdatmış bir erkekle neden hala berabersin?”
Lafın buraya geleceğini tahmin etmeliydim belki… Amaedememiştim ve şu an büyük bir afallama içerisindeydim. Bu yüzden mi hayalkırıklığına uğramıştı yani? Hala Barış ile beraber olduğum için mi?
“Bu…” dedim güçlükle. “Seni hiç ilgilendirmeyen bir konuDoruk…” dedim.
Kaşlarını kaldırıp tam da bunu dememi bekliyormuş gibi doğalbir şekilde “Öyle mi?” dedi.
“Evet, öyle… Biz arkadaş bile değiliz”
Doğruydu bu söylediğim arkadaş değildik kesinlikle. Ya dabaşka bir şey… Sadece aramızda ilginç bir iletişim vardı. Sanki ikimizde kendihayatlarımıza bakıyor ve arada böyle kesişip konuşuyorduk. Sanki hayata araveriyormuş gibi… Ama kesinlikle birbirimizin hayatları içinde değildik. Ya dasadece ben öyle sanıyordum.
