Жимин бид хоёр

07

***

Харахыг ч хүсэхгүй байна

***

сылги ирчихэж

жиминий талаас:

Өвөр дээр минь өмнөх адил эрхлэх түүнийг харсаар би түүнийг бодол доо өршөөлгүй харааж байв.

Новш гэж чамайг мартаад дахиад шинэ амьдрал эхэлж байхад өөр нэгийг жаргалтай байлгах гэж өөрөө ч жаргалтай амьдрах гэж байхад чи яагаад буцаад ирж байгаа юм тэр замаараа эргэж ирэхгүйгээр явахгүй яасан юм.

Гэвч гаднаа юу ч хэлж чадсангүй.
.
.
.
.
.
.
намайг бас түүнийг гуниглангуй харах тэр минь би яг одоо яах ёстой вэ?

миний талаас:

хичээл тараад:

Хичээлын үлдсэг талыг сонголт хийх гэж зарцуулсан. 

Хийсэн сонголт минь түүнийг орхиж аз жаргалтай амьдралынхаа багахан дурсамж нь болгож үлдээх болно.

Түүнийхээ бас өөрийнхөө төлөө би чадна аа

Сүёныг хүлээн суухад сүён одоо л тарав бололтой гарч ирэн хажууд суугаад "чи шийдвэр ээ гаргасан юм уу?" "мм гаргасан" багахан санаа алдсаар хэлэхэд сүён "тэгээд юу гэж шийдсэн юм" түүний санаа зовсон харцыг харах даа аль болох цоглог хоолоогоор "сонсмоор байна уу?" Хариултыг минь сонсоод сүён мөн л цоглог хоолойгоор "болох юм уу?" "м.ө.р.ө.ө.д за би явлаа ээж аав ирсэн байх өөрөө хариж чадна биз дээ бодох юм их байна орой залгаарай хонгор минь баяртай" үгээ үсэглэн түүнийг шоголчихоод дараагийн үгээ дуржигнуулж хэлчихээд иргэж хараад хурдтай гүйв.

маргааш өглөө:

би хичээлдээ очоогүй сүёнд бие өвдөөд гэх маруухан худал буулгачихсан би зүгээр л түүнийг ч тэр сылги ч тэр харахыг хүсэхгүй байна.

---------------------------------------------------------

би зохиол ч нь байна аа анх ямар ч мэдлэггүй бичсэн энэ зохиол маань алдаа дутагдал ихтэй тиймээс надад туслаарай. Хэхэ бас нэг юм асуух гээд миний анхны зохиол учраас яаж төгсгөх өө сайн мэдэхгүй байна л даа

гунигтай юу

жаргалтай юу хэлээд өгөөч

-юна-