Neden Kaybolur İnsan Her Zaman Kendinde?

26 1 0
                                    

İyi insanların, düşünceli insanların, seviyeli insanların olduğunu anladım. Tamam çok zor biliyorum, böyle bir şeye inanmak.
Tamam kabul ediyorum geçmişim çok kötü hemde çok. Hiçbir yanıyla  iyi denilebilecek bir insan yok: bolca güvensizlik bolca ihanet ve üzüntü var kabul ediyorum.
-İnanıyor musun üstat?
+İyi insanlara mı Joseph
-İyi insanlara üstat
+İnsanları görene kadar inanmak istiyorum bu kez Joseph. Çünkü  bu beni delirtecek, artık bu çok farklı bir boyut kazandı çünkü yalnızım.
Defalarca sorguluyorum karşıma ne zaman iyi görünen birisi çıksa defalarca kez sorguluyorum bunu. Tamam eyvallah dilerme aşamasına geliyorum, birden oradan hiç çıkamayacak mışım gibi hissediyorum . Ama aydınlığımın üstüne karanlığın çökmesine izin vermiyorum. Karanlığımın içine zifiri karanlık alıyorum sadece. "İyi insalar yok la diyorum." Sonra birisi herhangi birisi hayatıma giriyor, oradan ya da buradan nereden olduğunun bir önemi yok. Sonra ben diyorum iyi insanlar var. Sonra her şey üç noktaya kalıyor içinde çok şey barındırıyor. Ama bilinmezlik insalar gibi...
Güzel sonrasın bir devamın olduğunu da vurguluyor, kötü sonların devamının olduğunu da.
Ama devam ediyor sonunu göremediğimiz için diyoruz ki "Hayat yaşanılmaya" değer çünkü hikayenin sonunda ne olacak bilmiyoruz. İşte işte Joseph benim hayatım üç noktayla bitmiyor ne yazık ki.
Biliyorum hayatımın nasıl olacağını neler yaşayacağımı bu çok acı veriyor bana her şeyi bilmek.
Kendimde kaybolmak istiyorum yatağımda kaybolmak istiyorum, düşüncelerim de kaybolmak istiyorum.
Düştüğüm zihin hapishanemin ışık görmez unutulan tek kişilik koğuşunda kaybolmak istiyorum. Zihnimden hiç çıkmak istemiyorum, senin izlerinle dolu tek bir orası kaldı zihin hapishanem...
Beni görüşe geldiğin zaman kahkahalar attığımız görüş odasında duvarın hemen yanı başında, ranzamın üstünde asıl olan fotoğrafını her gece usanmadan bıkmadan sabahlara kadar baktım zamanlar halen zihin hapishanemde saklılar. Onları rahatsız etmekten korkuyorum çünkü ben çok yalnızım. Kalbim seninle birlikte gitti zihnim de halen devam etmekte olan isyanlar var aydınlığımı çalmak isteyen yalanların büyük bir baskı kuruyor.

Düşüncelirimdeki Ben! Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin