Yakın da bitecek bu hikâye. Geriye özlemler kalacak, kurulan hayaller kalacak. Biraz hüzün kaplayacak geceleri, sigaralar yakılacak, rakılar içilecek. Küfürler edilecek sonra yetmeyecek hayata küfürler edilecek. Neden böyle oldu diye sorulacak. Sonra hafifleyecek geceler, biraz daha alışılmış olacak. Bazı tarihlerde keşke denilecek. Sonra her şey bir yokluğa kalacak. Hüzünler hafifleyecek, hatta unutulacak. Akıllara gelmeyeceğin zamanlarda, akıllara gelmeye başlayacaksın. Saçma geleceksin sevdiklerine...
Sonra bu şiir anlam kaybedecek.
Bazen kendime soruyorum ben ölsem kimin sikinde olurum sonra tekrardan cevap veriyorum.
Mutlu olma bahane aslında önemli olan şey huzur eğer huzur yoksa mutluluk erişilemez bir boyut alıyor.
Soruyorsun bana mutlu musun diye sadece bakıp dudaklarımın arasından titrek korkak ve yalanlarla süslenip kılıf alan mutluyum diyorum.
Soruyorsun bana iyi misin diye zihnimin en orta yerinden bir cevap kopuyor aniden "iyim de çünkü kötüyüm desende seni anlamayacak, kendince anladım diyecek ama hep suçlu sen olacaksın" diye gerçekliğe bürünmüş bir "iyiyim" cevabı çıkıyor.
Soruyorsun bana bir şeylerin var nedir diye geçmiş boy gösteriyor fazlaca geçmiş silah vaziyeti almış anılar namluda duran tek bir 9mm'lik mermi vaziyeti almış.
Sözlerin çoktan horozu çekmiş kalbime doğru yol alacak kelimeyi bekliyor tetiği çekmek için kelimelerin çünkü ben haksız olurum senin düşüncelerinde ne zaman haklı olsam çocuk oluyorum bedenime isabet alınmış mermi beni öldürebilecek güçte değil ne yazık ki. Alternatif tıp olarak adlandırılan "Baba'mızın" değimiyle i rakıda buluyorum kendimi. Bu daha da kötü bir süreliğine her şeyi unutup bir süreliğine sahte ama benim dünyam da gerçek olan mutluluğu yaşıyorum ama bir süre sonra tekrar namluya sürülmüş merminin vücuduma doğru yola çıkacağı günü beklemek.
Bildiğin şeyleri bilmediğim için kalbimi ve hafızama hedef alarak sarf ettiğin cümleler her gün biraz daha saplanıyor korkum bunlardan dolayı öleceğim de değil sorun inatla cigaraya dökülen ellerimin bedenime verdiği zarar.
-Peki, sen ölümden mi korkuyorsun üstat
+Hayır, Joseph benyalnızlıktan korkmuyorum ben yarım kalacak olan şeylerden korkuyorum sesiniduyar gibiyim ben yarım kalan mutluluğun tamamlanamayacağı ihtimalindenkorkuyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Düşüncelirimdeki Ben!
LosoweDüşüncelerim her zaman böyle miydi? Yoksa sen düşüncelerimi çalıp yerlerini başka düşüncelerle değiştirdiğin zaman mı yer edindiler ben de? Bu sırlar sorularla boğuşuyorum her şeyi kenara bırakıp sadece soruları aydınlatmaya çalışıyorum kendi karanl...
