Firen yapan arabanın tüyleri diken diken eden o sesi duyuldu ardından.Bir eliyle şemsiyeyi tutarken diğeriyle de beni göğsüne bastırdı.
"Sakin ol Ava.Sakin ol."
Adam gözlerimin önünde arabanın altında kalmıştı.Kızının bağırışları can yakıyordu.Artık olanları göremesemde duyabiliyordum.Aklıma o andan itibaren babam geldi.O kadar kötü bir durumdu ki gözyaşlarımı tutamadım ve ona sarıldım.Sımsıkı sarıldım.
"Hadi gidelim buradan."
"Onu çok özledim Denver."
Saçımı okşamakla yetindi.Kulağıma sakin olmamı söyledi.Denver çok ince bir çocuktu.Hemen babamı hatırlayacağımı biliyordu.Bu olaya şahit olmamı istememişti.Ve beni bu yüzden kendine çekip sarılmıştı.Bunu anlamak zor değildi.Diğerlerinden çok farklıydı o.
Kafamı göğüsünden kaldırdım.Arabası az ileride duruyordu.Elini omzuma attı ve kendine yaklaştırdı. Tek kişilik bir şemsiye altında anca böyle durabilirdik.Arabaya binip öylece oturduk.
"Sen..Sen nasıl birisin?Hava alanında kibar ve sıradandın.Sonra arkadaş grubumun bir parçası olduğunu öğrendim.Orada sessiz,kendinden emin ve benimle uyuşamayan biri olduğunu düşündüm.Ama sen son zamanlarda başka biri oldun sanki."
"Şimdi bu iyi mi kötü mü?"
"Şu kadar söyleyeyim.Bu durumdan hoşlanmaya başladım."
Göz yaşlarımı silip derin bir nefes aldım.
"Eve bırakmamı ister misin?Yoksa..."
"Eve gidelim."
Lafını bitirmeden dalmıştım konuşmasının içine.Bana bakmayı kesip direksiyonu sola kırdı ve gaza bastı.Burnumun kızardığını hissediyordum.Hep böyle olurdu zaten.Denver'a baktım.O da bana baktı ve yine o gülümsemesini yaptı.Yapma şunu işte.Kendime engel olamıyorum.Bunu yapmak zorunda mısın?
Yatağıma yattım ve gözlerimi kapadım.Babamın o günkü hali geldi gözümün önüne.Aynı o günkü gibi gerçekti sanki.Yorganımı kafama kadar çekip göz yaşlarımı serbest bıraktım.
"Ava?Sana kalk diyorum."
"Rahat bırak Meg."
"Senin sorunun ne?"
Sorunum yok ki.Yani en azından halledebileceğimiz birşey değil.
Meg'e cevap verecekken arkadan Denver'in geldiğini gördüm.Bana gelmem için işaret yapıyordu.
"Peki.Al kalktım.Oldu mu?"
"Oldu.Şimdi dışarı çıkabiliriz."
"Sen git benim işim vardı.Belki sonra gelirim."
Yanından ayrılıp Denver'i takip ettim.Acaba beni neden böyle çağırmıştı?Bir kötü şeye daha katlanamam artık.
"Seni dinliyorum."
"Konuya direk girsem iyi olcak."
"Merak ediyorum hadii."
"Benim biyoloji partnerim okuldan ayrıldı."
"Peki şimdi ne olacak?"
"Konu da bu.Partnerin olabilir miyim?"
"Ama benim..."
"Biliyorum.Klaus var.Ama bence sen bana bir çözüm bulabilirsin."
Bana güvenmesi hoşuma gitmişti.Ama ne yapabilirdim ki?
