Nereye getirdi bu salak beni?Bu da kimdi şimdi?Kaç Klaus kaç.Seni bir bulayım da göreceksin sen.
Bırakmasını söyleyip kolumu hızla çektim.Ne kaba biri.Klaus'tan da bu beklenir zaten.Bu kadar kaba olması arkadaş çevresindenmiş demek.Sinirlerim gittikçe artarken kalabalığın içine doğru ilerledim.Hala onu göremiyordum.
Sakin ol Ava.Bu salakla gelen sendin.Sakinleş ve gidip onun ağzını burnunu kır.
İçimden geçen bu düşüncelere kulak verip sakinleşmeye çalıştım ve barmenin önüne oturdum.İçecek birşeyler söyleyip telefonumu elime aldım.
"Buralarda yenisin sanırım."
"Efendim?"
"Seni burada ilk görüşüm.Ben Ted."
"Ava.Klaus'u tanıyor olabilir misin?"
"Sorun ne?"
"Kendisi."
Bardağımı uzattı ve konuşmaya devam ettik.
"Patronumuz olur kendisi."
"Pa-pardon?!Klaus ve burası...Aman tanrım."
Özel bir üniversitedeyiz.Ama bu kadarını da beklemiyordum.Son model araba herkeste var.Ama bir bar...
"Demek beni dinlemedin."
"Sen kimsin ya?Git başımdan.Biz Ted ile konuşuyoruz."
Ted'e uzaklaşması için işaret yaptı gözleriyle.
"Ted burada kal."
"Hayır."
"Neden?Ben bir müşteriyim ve benimle ilgilenmesini istiyorum.Bazıları beni yanlız bırakıp gitti."
Ted arada kalmıştı ve sonradan başka müşterilerle ilgilenmek için yanımızdan ayrıldı.Sandalyemi çevirip arkamı Klaus'a döndüm.Beni kendine çevirdi ve yakınlaştı.Burun burunaydık ve parfümü inanılmaz derecede beni kendine çekiyordu.
"Beni dinleyemez misin bir kere de?"
"Arabada kalacaktım öyle mi?Beni buraya getiren sendin."
Sandalyeden kalkıp çıkışa ilerledim.Bu kadar saçmalık bana bir yıl yeterdi.Evde kalsaydım daha iyiydi.En azından bu kadar sinir olmazdım.Pijamam ve bilgisayarımla mutluyum ben.
Kaldırımda yanlız yürüyordum.Hala bu olanlara inanmakta güçlük çekerken topuğumun kırılmasıyla yere oturuverdim.Ağlayabilirdim.Sırf sinirimden ama.Bakalım daha ne gelecek başıma?
"Ava!"
Kafamı sesin geldiği yere çevirdim.Klaus koşarak bana doğru geliyordu.Beni takip ediyordu belliki.Kalkmaya yeltendim ama bileğimde duyduğum acıyla yine yere bıraktım kendimi.
"Acıyor mu?"
"Sanane!"
Gözlerim iyice dolmuştu.Onu gördükçe sinirim daha da artıyordu.Bütün hepsi onun suçuydu.
"Bakmama izin ver."
"Defol Klaus!Seni adi herif."
Çömeldiği yerden kalkıp ceketini çıkardı ve bacaklarıma örttü.Ne oluyor diyemeden beni kucakladı.
"İndir beni hemen!"
"Sesini biraz alçaltırsan kulak sağlığım için daha iyi olacak."
