Deeeffnee kalk hadiii çok korkuyorum. Ece'nin sesiyle uyandım. "Ne oldu ece yaaa. "dedim.Gözlerimi açmaya çalışarak.Tam gözlerimi açtım. Aaaaaaaaaaaaaaa diye bir çığlık çıktı ağzımdan.Çünkü duvarlar kanla dolu bir evin içindeydik.Şu anda hepimiz el ele tutuşmuş ne yapıcağımızı düşünüyoruz.Mete konuşmaya başladı." Hepimiz yavaşça dışarı çıkıcaz bir birimizi bırakmak yok unutmayın ya hep ya hiç ." hepimiz tamam manasına kafamızı salladık. Hep beraber kapıya yöneldik. Mete kapının kulpunu tuttu ve açmaya çalıştı kiii kapı açılmadı. Hepimiz ağlamak üzereydik ki yukarıdan kapı gıcırtı sesi gelene kadar. Hep birlikte bir ağızdan çığlık attık Mete hariç. Mete tekrar konuşmaya başladı"Yukarıda bir çıkış vardır belki yada bu sesin nereden geldiğini buluruz bakmakta fayda var." dedi . sonra da Bora konuştu "Abi ben bu korkuda yukarıya çıkmayı geçtim 1 adım bile atamam. Ben annemi özledimm. "dedi. Hepimiz Bora ya sus bakışı attıktan sonra Mete önde biz arkada merdivenin olduğu tarafa yöneldiğimiz an yukarıdan bebek ağlama sesi gelmeye başladı. Arda konuşmaya başladı"Sanırım altıma biraz kaçırmış olabilirim " dedi.Mete bir şey duymuş gibi eliyle "şiiişt"dedi. Ben söze atıldım"Ne oldu Mete bir şey mi oldu" dedim. O ise hala aynı işareti yapıyordu. Sonra yukarı çıktık yukarıda 3 oda vardı.İlk olarak en sağdakine girdik.oda da hiç bir şey yoktu sadece kandan çizilmiş gülen yüzler vardı.Sonra diğer odaya girdik o odada ise sallanan sandalye vardı . Diğer oda ise en korktuğumuz oda vardı. Yalnız bu oda kilitliydi erkeklerin üçüde kapıya yüklenince kapı açıldı ve içeri de odanın tam ortasına konulmuş bir oyuncak bir bebek vardı ve bu bebeğin gözleri oyulmuştu. Biz odaya girer girmez ağlamasını kesip "Hoşgeldiniz anne babba" dedi . Elinde bir de not vardı Şöyle yazıyordu."Ben yeteri kadar üzüldüm artık sizde üzülme sırası iliklerinize kadar korkuyu ve üzüntüyü hissettiricem . Ben kimmiyim bunu şu an öğrenemiyeceksiniz. İçinizden en acıma duygum olan kişi Defne , bir daha görüşmek dileğiyle."
