Kendi adımı duyar duymaz şok geçirdim. Niye ya niye neden ben... Tekrar aşşağıya indiğimizde bir müzik sesi gelmeye başladı.Şöyleydi " Ben üzüldüm sen üzülmedin mi. Üzülmedin mi kalbimi çarpıp çıkarken... Bu şarkı Simge ' nin "üzülmedin mi" şarkısıydı. Sesin nerden geldiğini bulmaya çalışıyorduk. Birden Arda "buldum" dedi hemen yanına gittik. "Hani nerde Arda" diye sordum. O da duvar ı işaret etti. Hepimiz duvara kulağımızı dayadık . Ses ordan geliyordu gerçekten. Duvarın sol tarafında boydan bi tablo vardı. Tabloyu geri çektiğimizde gizli bir kapıyla karşılaştık. Kapıyı açtığımızda karanlık bir oda vardı. Tabi önde Mete olmak üzere odaya girdik . Hepimiz ışığı arıyorduk. En sonunda ben buldum ve ışığı açtım ki ne göreyim . Oda nın her yerinde ipe asılmış bir şekilde benim fotoğraf larım vardı ve bi masanın üstünde küçükken kaybettiğim oyuncak ayım. Sadece ben deyil herkes şok olmuştu. Önce bi sessizliğe gömüldük. Ne yapacağımı şaşırdım. Sessizliği bozan Bora oldu " Defne bizi buraya kapatan kişi kim ise sana fena şekilde kafayı takmış bir psikopat " dedi
