İLERİ YILLAR

0 0 0
                                    

Lise yılları idi.Herşey düzelecek derken maddi\manevi sorunlar başladı.

Derslere daha çok adapte olduğumu hatırlıyorum.Kantinden dönüyordum herhalde.Bir çocuk vardı.Aynı dizilerdeki klişe sahneler gibi idi.İlk göz göze gelme...Kaç olduğumu hatırlîyorum.Lisede son sınıftım.Ama ben böyle işlerle pek uğraşmazdım.Şuan ismini bile bilmediğim çocuğu çok beğenmiştim.Çocuğu akşam bizim serviste gördüm.Bizim servise başlamasına çok sevinmiştim...
Ama işte başka bir kız daha.Bizden daha güzel olanlar.Ona daha yakındı, onu herkese karsı koruyordu.Ister istemez insanın siniri bozuluyor...Her zamanki gibi geçici bir hevestir dedim...Ama geçmedi...geçmedi...geçmedi...
Zaten annem hiç destek olmazdı bana.Baba desen kendi dünyasında.Lise sonu madalyasız bitirince annem çok sinirlendi...Kimse beni çekip kurtaramamıstı.O sahne, hâla şuan aklımda , zihnimde canlı...
Annemin gözü dönmüştü.Demir sopa canımı çok yakmıştı.Beni kapıya attı.kimi aradı anlamadım ama yaklaşık 1-2 saat içerisinde bir adam geldi.Evlenecegimi söyledi.Ama o kadar da aptal değildim.Anında kaçıp polise şikayet edecektim...Kaçmaya başladım...Bana çok yaklaştığını hissettim.Daha adamın yùzünü bile tam olarak görmemiştim.O anki çaresizlik ile ormana daldım...Ormanda ki yer sesleri beni git gide ürpertiyordu.Tam olarak cümleyi hatırlamıyorum ama sana zarar vermeyeceğim  şeklinde birşeyler söylemişti.
Ben kaçmaya devam ediyordum o kovalamaya...Yolun bir caddeye çıktığını fark ettim...
Heme bağırdım nolur yardım ediin imdat kimse yokmu nolur, nolur yardım edin
O anki çaresizliğimi kimse anlayamaz...Kelimelerle anlatamam...Birden, o çocuğu gördüm...
Okuldaki...
Ona doğru koşarak, yardım edin dedim.yanına ulaştığımda durdum. Arkasına saklanma pozisyonu aldım.Sert gözlerle bakıyordum ona.Yüzünü inceliyordum...Pürüzsüz bir cilde sahipti.Hafif sakallara sahipti.Cirkin bişey idi...
             

                                    (...)

Yavaş Gel İstanbulHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin