Ayrılık/Eunhae/Super Junior/

0.2

Onu saran erkeklerle bir şeyler konuşunca, erkekler ayrılmış gitmişti oda kendine yakın olan bir banka oturmuş bir şeyler düşünüyor gibiydi.  Birden ağlamaya başlamıştı. Elinde ki kağıdı buruşturmuş yere atmıştı.

Neler oluyor lan?!

Biraz yaklaşınca bir şeyler mırıldandığını fark ettim.

Daha da yaklaşınca bir şeye takılıp onun önüne düştüm. Yavaşça başımı kaldırdım dolu gözler ve akan göz yaşları ne kadar beni parçalasa da gülümsedim.

"Acı çekmen hoşuma gitti." dedim. Oda güldü. Bir dakika sen ne gülüyorsun? Şaşırsam da belli etmedim.

"Hoşuna mı gitti? Merak etme...daha çok acı çekeceğim ve sonun da kendimi...öldüreceğim." son dediğini ne kadar kısık sesle söylese de duymuştum. Kendini öldürecekmiş, çok öldürür.

"Hı hı öldürürsün kendini." dedim. Oda akan göz yaşlarına rağmen gülümseyerek,

"Teşekkürler." deyip yere attığı kağıdı alıp benden uzaklaşmaya başladı. Ben de yerden kalkarken bankta ki peçeye baktım. Gök mavisi kumaştandı.

Onu elime alıp bir süre baktım. Burnuma götürdüm. Onun gibi kokuyordu. Onun kokusuna o kadar hasret kalmışım ki farkın da bile değilmişim.

Peçeteyi cebime koyup geldiğim yoldan geri döndüm.

Zıt yollar da geri dönsek te varacağımız yer aynıydı.

Tanıştığımız yer olan, okul. Okul da tanışmıştık.

Ne kadar güzel anılar geçirmiştik. Birbirimizi sevmiştik, aşık olmuştuk. Ama o beni birden bire terk etmişti.

Neden? Diye sorduğum da ise bana cevap vermemişti. O an anlamıştım. O kadar kötü hissediyordu ki bana cevap bile verememişti. Sanırım hayla da cevap vermeyecek.

Vermesinde, verirse dayanamam. 

Ama onun acı çekmesini istiyorum. Ağlasın, yaralansın ve kalbi parçalanıp toz dumana dönsün.

Yeter ki benim kadar acı çeksin.

Onu affetmemi isterse bile

ÇOK GEÇ. 

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Okuduğunuz için teşekkürler.

Yazar: Lee_Eun_Hae