Vampir Doğanlar (Ara Verildi)

6. BÖLÜM

-  8. sınıftayken sen, aytaç ve ferah aynı sınıftaydınız yani siz C şubesinde ben ise A şubesindeydim. O zamanlar aytaç ve ben seni deliler gibi severdik. Senin için sürekli kavga ederdik. Sonra aytaçgil farklı bir yere taşındı. Bende seviniyordum emel bana kaldı diye ama sevincim kısa sürdü. Çünkü siz de aytaçgilin taşındığı yere taşındınız. Ben sana nereye gittiğinizi soramadım. Çünkü cesaret edemedim. Sonra ben de ferahı sevmeye başladım artık senden umudu kesmiştim. Sonra korktuğum yine başıma geldi ferahta senden ayrılamam diye senin peşinden gitti. O zamandan itibaren içimde bir hırs gün geçtikçe büyüdü. Şimdi aytaçı görünce kendime engel olamadim.

Dedi ve yine aytaçın üstüne doğru koşmaya başladı.

Ne yapacağımı bilmiyordum...
Çok korkuyordum...

FERAHTAN

Ne oluyordu...

Sanki...

Sanki iç sesim benimle konuşuyordu. Diyordu ki;

- Şu anda sen elementini kullanmak zorundasın. Yani başka çaren yok!
Biliyorum elementini kullanmayı bilmiyorsun. Şimdi dediklerimi uygula önce elementimi kullanmak istiyorum diyerek içinden tekrarla. Sonra hangi elementini kullanmak istiyorsan adını söyle son olarak nasıl kullanmak istediğini zihninde canlandır dedi. Bunu emele de söyledim ama eml ben elementimin ne olduğunu bilmiyorum cevabını verdi. Azda olsa sinirlendim. Şimdi elementimi kullanmak istiyorum demeliydim galiba

Dedim...

Elementimi kullanmak istiyorum dedim...

İçimi tuhaf bir his sardı. Acaba hangi elementimi kullanmalıydım? Su elementimi kullanırsam boğulabilirdik. Ben de doğa elementimi kullanmaya karar verdim. Zihnimde nasıl kullanacağımı canlandırdım. Evet oluyordu. Yerden zemini yararak sarmaşık çıkıyor ve efeyle aytaçı sardı. Artık birbirleriyle dövüşmüyorlardı. Yani dövüşemezlerdi zaten sarmaşıklar o kadar kalındı ki bir keskin kılıç çok zor kesebilirdi. Aytaçtan artık nefret ediyordum. Hemen yanına gidip bu ilişki burda biter diyerek ağlayıp koşarak uzaklaştım.

Ama onları sarmaşıklardan kim kutaracaktı. Hemen kimseye gòrünmeden kantinin girış yerine geldim. Onların görüş  mesafesinden uzak bir yere oturdum. Emel sarmaşıkları eliyle koparmaya çalışıyordu ama başaramıyordu. Bende yine zihnimde canlandırdım sarmaşıklar yavaşça aytaç ve efeden kurtulup geri toprağın altına gittiler bu elementimi çok sevmiştim. Su elementimi de seviyordum ama bu element daha eğlenceliydi.

EMELDEN

Sarmaşıklar yavaş yavaş toprağın altına girdi. Galiba bunu ferah yapmıştı. Aytaçla efe artık kavga etmiyorlardı. Bu benim içimi rahatlatmıştı. Artık konuşacak kelime bulamıyordum efenin yüzüne bakmak istemiyordum. Aytaçtan da nefret ediyordum. Artık benim hayatıma kimse girmeyecek sadece ferah ve ailem olacak.

Hayattan soğuttular beni...

Ölmek istiyorum artık  ferahın yüzüne nasıl bakarım. O aytaç ve efe oruspu çocukları fetahla benim aramı bozdu. Eve kapanıp dışarı çıkmak istemiyorum. Her saçı mavi olan kızlar bana ferahı hatırlatıyor beni çok utandırıyordu.

EFEDEN

Emel çok sinirlendi galiba bu aytaç eskiden kötüydü bu olaydan sonra hal değişmediğini anlamış oldum. Emel ve ferahı uyarıp aytaçdan uzak durmalarını söylemen lazımdı. Ama ikisininde yüzüne bakamıyordum. Zaten onlar da aytaçdan uzak durmalarını anlamışlardır. Aytaç ağlıyordu. Ama onu ağlamaktan da beter edecektim artık ilk kusurunda onu öldürecek cesedinin üstüne tükürecek ve köpeklere yem edecektim. Aytaçîn ağladığını umursamadan yanından geçip gittim. Aytaçtan o kadar nefret ediyordum ki onu görmeye dayanamıyordum. İçimden bir ses bana onu oldür diyordu. İçimdeki sesede hak verdim. Katil olsam bile onu öldürecektim ama şimdi emel ve ferahın gönlünü almalıydım ve onlarla kanka olmalıydım.

Ferahı aramaya koyuldum. Ferahı buldum ama o ne yapıyordu bu bir suçtu bunu yapması yasaktı hemen ferahı uyarmaya giderken birşey gördüm.

Çok garip birşey...

Ve korkutucu...

Evet arkadaşlar bir bölümün sonuna daha geldik yazım hatam varsa özür dilerim. Sizlari seviyorum vote ve yorumlarınızdan beni mahrum bırakmayın

ALLAHA EMANET OLUN❤