Gözlerini bir an olsun kaçırmıyordu benden.Ister istemez tedirgin olmuştum. Ayağa kalktı ve bana doğru yürümeye başladı.Yanıma geldiğinde istemsizce ellerim titriyordu. "Merhaba." diyerek yanıma oturdu.
"Me Me Merhaba." diye kekeledim.
Ismimi sordu hafiften gülümseyerek.
"Ismim Dolunay peki ya senin?"
diyerek karşılık verdim. "Yağız ben Badboy Yağız." dedi ve kahkaha attı. Yakışıklı aynı zamanda şakası hah en sevdiğimden. (!)
Sohbet etmeye başladık havadan sudan okuldan falan işte birden telefonum çalmaya başladı. Kavgalarını bitirmislerdi galiba biricik annem ve üvey babam ve bir kizlari oldugu akıllarına gelmisti.
"Efendim anne ne oldu? "
"Kızım çabuk eve gelmen lazım birisi seni soruyor çok önemliymiş gelmelisin." dedi
"Pekala pekala geliyorum. "diyerek çocuğa hoşçakal diyemeden kafeden ayrıldım. Arabama atladım. Eve dönüyordum. Yan koltuğumda bir not daha. "Başka bir erkek ha? seni buna pişman edeceğim." yazıyordu.
Biraz ürkmüştüm doğrusu bu her kimse hasta midir nedir beni takip ediyordu.
