"So... you decided na hindi ka na makikipag-usap sa kahit anong strangers dahil sa nangyari sayo sa france for almost 5 years ago?" Lorry asked me.
"Exactly." I placed my shirt on my drawer neatly and closed it.
"Well, that's ridiculous." She rolled her eyes and sat on the bed with her arms crossed infront of her chest. "How can you make friends without talking to strangers?"
"Duuh, diko na kailangan noh. Kaya nga nandito kayo eh."
"Hello?? Ilang weeks lang naman kami dito noh. Pag umalis kami, ikaw nalang ang mag-isa."
"May friends naman ako na kapit-bahay natin ah. Or yung mga friends ko dati sa school."
"Alin? Yung mga kapit-bahay nating 50 years old? At yung mga classmates mo dati sa school mo? Asa ka pa kung maaalala ka pa nung mga yun. May kanya-kanyang buhay na yung mga yun."
"I don't know" I took a deep breath.
"Ang ano mo talaga." We both laughed.
Unfortunately, ganito ang nangyari sa park...
*ANOTHER FLASHBACK*
"Hi miss." The handsome guy is standing in front of me. Wait, ako ba ang kausap nya? No way, baka si Lorry. I looked at him only to see na sakin nga sya nakatingin and ako nga talaga ang kausap nya.
"Hi." I answered simply. Yes, he's handsome. Pero I don't know him yet. Bakit ko sya kakausapin? Malay ko serial killer na pala sya, or may masamang balak pala sya sakin. I already learned my lesson.
"It seems ngayon lang kita nakita dito ah" Umupo sya sa vacant space ng bench sa tabi ko. Nagkadikit ang mga braso namin kaya umurong ako sa tabi ni Lorry papalayo dun sa guy.
"Sorry, I don't talk to strangers." Sabi na kasi sa kanila dapat kanina pa kami umalis eh. Ayan tuloy."Tara na Lorry." Hinila ko ang kamay nya at tumayo. Pero she pulled her hand back.
"Mamaya na tayo umalis, naglalaro pa sila Tintin oh" Lorry said. Wala akong nagawa kundi umupo nalang pabalik.
"Erm.." The guy cleared his throat. I'm trying my best na hindi tumingin sa kanya. "Hi, I'm Bryan" He held out his hand.
Hindi ako umimik. I know what he's trying to do. Kabisado ko na ang mga kabataan ngayon. Kahit nasa France ako, nanonood parin ako ng mga news dito sa pilipinas.
"Girl, nagpapakilala sya sayo oh." Bulong sakin ni Lorry. I rolled my eyes. Hindi ko parin pinansin.
"Uhm, Hi Bryan, Danica yung name nya." Sabi ni Lorry sa guy. "I'm Lorry." And she shook his hand. My eyes widened at her actions.
Fuck you Lorry! I gave her a death glare that says "I'll kill you later"
Bigla nang dumating sila Karl na naliligo na sa sweat nila. Ew. I stood up quickly and left with Karl and Tintin. Bahala si Lorry makipag usap dun. We walked straight to the car and shut the door. Iiwanan ko nalang si Lorry dun. Alam naman nya ang daan pauwi eh. Tsaka I'm still upset na sinabi nya yung name ko dun sa Bryan na yun. Paano kung i-search nya yung name ko sa internet, and then nahanap nya ako? Nako, kailangan kong palitan ang profile picture ko sa lahat ng social media accounts ko para hindi nya ako mamukhaan. Tama!
Nang ilalagay ko na ang kamay ko sa ignition para i-start ang kotse, biglang may nagsalita sa likod ko. "Tara na." Teka, Si Lorry yun ah! Tumingin ako sa backseat and I'm right, nandito na nga si Lorry.
"Pero paano-"
"You don't need to change your profile pictures kasi binigay ko yung email address mo sa kanya." She smiled.
BINABASA MO ANG
Twist and Turns
Teen FictionDanica Dela Cruz, a fresh graduate from Sorbonne University in Paris,decided to come back to her real country, Philippines for good. After five years of staying there in France, alam nyang naka move on na sya sa past nila ng ex boyfriend nya. But wh...