အခ်ိန္ကားဒီဇင္ဘာလ၏ေနာက္ဆံုးည။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ႏွစ္သစ္ကူးေျပာင္းမည့္ည...။
ဆိုးလ္ေဆးရံုၾကီး၏ဖြားခန္းတစ္ခန္းမွထြက္ေပၚလာေသာကေလးတစ္ေယာက္၏ငိုသံႏွင့္အတူေကာင္းကင္တစ္ခြင္လံုးအေမွာင္အတိက်သြားသည္။
ညအခ်ိန္တြင္အလင္းမ႐ွိသည့္ေကာင္းကင္ကအေမွာင္က်သည္မွာမထူးဆန္းေသာ္လည္း ၾကယ္ေတြႏွင့္အတူထြန္းလင္းေနဆဲလမင္းႀကီးသည္လည္း႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ကားထူးဆန္းသည္။
ႏွစ္သစ္ကူးရန္မိနစ္အလိုျဖစ္တာေၾကာင့္မီး႐ွဴးပန္းမ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္တန္ဆာဆင္ထားေသာညေကာင္းကင္၏တိတ္တဆိတ္အျဖစ္အပ်က္ကိုဆိုးလ္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားသတိထားမည္မဟုတ္...။
"ကဲ နတ္သားငယ္Byun
မင္းရဲ႕အျပစ္အတြက္အျပစ္ခံဖို႔အခ်ိန္က်ၿပီ"
"Nae?ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီး..."
"အျပစ္ခံဖို႔သက္တမ္းေလ်ွာ့ေပးထားတာပဲေက်းဇူးတင္"
"ခြီး..."
အသံၾကားရာကိုByunလွည့္ၾကည့္ေတာ့ Hunတစ္ေယာက္ၿပီတီတီႏွင့္လ်ွာထုတ္ေျပာင္ျပေနသည္။ဒီလိုအျပစ္ခံရတာHunေၾကာင့္လည္းပါသည္။
Byun
Hunကိုမ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးဖခင္ကိုနားခ်ရျပန္သည္။
ေလာေလာဆယ္ရည္မွန္းခ်က္ကလူ႔ျပည္ကိုမသြားရဖို႔။
"အ႐ွင္ကလည္းByunကေလးမထိန္းခ်င္ဘူးဗ်ာ"
"အဲ့လိုထိန္းရေအာင္ကေလးဆန္တဲ့အေတြးနဲ႔ၾကယ္နတ္သားXiaoကိုေခြၽပစ္တာဘယ္သူလဲByun"
"Byunကတမင္လုပ္တာမွမဟုတ္တာ အဲ့ဒါHunေၾကာင့္"
Byunရဲ႕စကားအဆံုး အ႐ွင္Moonရဲ႕အၾကည့္ကHunဆီေရာက္လာတာမို႔ျပာျပာသလဲျငင္းေတာ့သည္။
"Hunနဲ႔မဆိုင္ဘူးေလ Byunေၾကာင့္Hunရဲ႕ၾကယ္နတ္သားXiaoေႂကြသြားရတာကိုလဲထည့္ေျပာဦး Hunအခ်စ္ဆံုးၾကယ္နတ္သားေလးကို..."
