သေဘာက်တယ္ဟု၀န္ခံၿပီးမွသူမဟုတ္သလိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာေခါက္ဆြဲထိုင္စားေနသည့္BaekhyunကိုChanyeolလက္ပိုက္ကာမမွိန္မသုတ္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ထိုအခါBaekhyunကChanyeolေ႐ွ႕ကေခါက္ဆြဲဗူးကိုေ႐ွ႕တိုးေပးလာ၏။
"စားေလ"
တစ္ခြန္းသာေျပာၿပီးေခါက္ဆြဲကိုသာငံု႔စားေနျပန္တာေၾကာင့္Chanyeolစိတ္မ႐ွည္ေတာ့။
"ကိုယ့္ကိုသေဘာက်တယ္ဆို..."
"ဖူး...အဟြတ္...ဟြတ္..."
ေခါက္ဆြဲသီးသြားေသာBaekhyunအတြက္Chanyeol
marketေလးထဲျပန္၀င္၍ေရ၀ယ္ေပးကာကိုယ္တိုင္တိုက္လိုက္ၿပီး....
"ေသခ်ာစားမွေပါ့..."
"မင္းကဘာလို႔အဲ့ဒီအေၾကာင္းေျပာလဲလို႔ မင္းေၾကာင့္သီးသြားတာ"
"အဟား...ဒါဆိုအဲ့ဒီအေၾကာင္းျပန္မေျပာရဘူးေပါ့"
"မေျပာနဲ႔...အစားပ်က္တယ္"
Chanyeolလက္တစ္ဖက္နဲ႔ေမးေစ့ကိုပြတ္ၿပီးစဥ္းစားေနဟန္ျပဳကာ
"ကိုယ္ကBaekhyuneeကိုေသေသခ်ာခ်ာေလးခ်စ္ခြင့္ပန္မလားလို႔"
"အမ္...အဲ့...အဲ့ဒါဆိုေျပာ"
"ခုနကမေျပာနဲ႔ဆို"
"အဲ့ဒါကငါက၀န္ခံတဲ့အေၾကာင္းမေျပာခိုင္းတာေလ
မင္းက၀န္ခံတာဆိုရင္ေတာ့ေျပာလို႔ရတယ္ ေျပာ"
စားလက္စေခါက္ဆြဲကိုလက္စသတ္ကာအနည္းငယ္ထြက္ေနတဲ့ႏွာရည္ကိုတစ္႐ွဴးနဲ႔သုတ္ၿပီးေျပာလာတဲ့BaekhyunကိုChanyeolအသည္းယားစြာႏွင့္ႏွာေခါင္းေလးဆြဲညႇစ္ေတာ့ထံုးစံအတိုင္းမ်က္ေစာင္းပ်ပ်ေလးတစ္ခုလက္ေဆာင္ရလိုက္သည္။
"ျပန္ရေအာင္ေလ လမ္းေလ်ွာက္ရင္းေျပာမယ္"
အိမ္အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးေႂကြေနတဲ့ပန္းေတြကိုအထူးအဆန္းျဖစ္ေနသာBaekhyunကိုၾကည့္ၿပီးChanyeolျပံဳးမိသည္။
ဒီလိုပန္းေတြေႂကြတာသူ႔ေၾကာင့္ဆိုတာသူမသိေတာ့ေပ။
နတ္သားငယ္ဘ၀ကမွတ္ဥာဏ္ေတြအဖ်က္ခံလိုက္ရတာကလည္းကိုယ့္ေၾကာင့္ဆိုသည့္အမွန္တရားျဖစ္သည့္အျပင္ဒီေၾကာင္းေတြစဥ္းစားမိတိုင္းအျပစ္႐ွိသလိုခံစားရသည္။
ထို႔အျပင္မိမိေၾကာင့္သူမုန္းတဲ့လူ႔ဘ၀ကိုအၿပီးေရာက္လာတဲ့နတ္သားငယ္ေလးကိုပိုဂ႐ုစိုက္ၿပီးခ်စ္ေပးရမည္ဆိုသည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္လည္းခိုင္မာလာသည္။
