Koreli Aşkım

MACERA BAŞLIYOR

+Zeynep erasmusunu nerde yapıcaksın karar verdin mi?
-Bilmiyorum Anne daha düşünmedim sizi bırakıp gitmek istemiyorum.

Annesi, Zeynebin elini sıktı.
+Biliyorum deli kız bizi bırakmak istemediğini ama gitmen lazım. Dilini geliştirmen lazım ki iş bulasın.

Yine iş muhabbetiydi. O kadar sıkılmıştı ki bu muhabbetten Zeynep. Gözlerini devirdi.

Annesi yalandan kızdı.

+Hi bide utanmadan anneye gözlerini deviriyor.

Zeynep, annesinin yanağını sulu bir şekilde öptü.

-Kızma, Sultanım sana göz devirmek ben daha o kadar canıma susamadım. Zeynep kahkaha attı.
+Sen uzun zamandır benim terliğimi yemiyorsun ya belli özlemişsin.
-Sen bana kıyamazsın Sultanım

Aslında Zeynep biliyordu ki annesi çok güzel kıyardı. Küçüklükten beri terlikten kaça kaça uzun atlama da şampiyon sayılırdı.

Zeynep, annesine sıkı sıkı sarıldı ne kadar şakayada vursa bugün içinde bir huzursuzluk vardı. Annesini hiç bırakmak istemiyordu

+Anne seni çok seviyorum biliyorsun değil mi?

Zeynep birden ciddileşmişti.

+Biliyorum kızım da ne oldu böyle sana bir anda ciddileştin?
-Anne bugün okula gitmesem beraber anne kız takılsak
+Olmaz kızım git okuluna hem benim bugün bir sürü işim var kardeşin Selda gelicek Ankaradan havaalanına onu almaya gidecem.

-Bende gelim Anne ne olur
+Zeynep, simdi gerçekten kızıyorum çocuk değilsin böyle şımarıkça hareket etme. Okula git okuldan sonra hep beraber takılırız oldu mu kuşum?
-Tamam

Zeynep, annesine veda etmek için sarıldı ama onu bırakamıyordu. Sanki onu son görüşüymüş gibi öpüp kokluyordu.

Annesi kızının bu haline anlam veremedi. Herhalde bir video izlemiş ona üzülmüştür diye düşündü.

Zeynep halka ilişkiler bölümünde okuyordu. Bu bölümü seçmesinin nedeni erkek arkadaşının bu bölümde okumasıydı. Zeynep erkek arkadaşından bir dakika ayrı kalamıyordu.

Fakültesine geldiğinde erkek arkadaşını aradı onları en yakın arkadaşı kübrayla kantinde otururken buldu.

Erkek arkadaşına sımsıkı sarıldı. Erkek arkadaşı bir problem olduğunu anladı.

+Neyin var Sevgilim? Suratın niye boyle asık?
-Yaman içimde bir sıkıntı var. Ondan kurtulamıyorum. Sanki bugün kötü bir şey olcakmış gibi hissediyorum

-Zeynep sen neredeyse haftada bir gün böyle hissedersin merak etme bir şey olmaz dedi Kübra.
+İnşaAllah canım diye gülümsedi Zeynep

Zeynebin içindeki sıkıntı onu bütün gün rahat bırakmadı. Kendini derslere veremedi hocasının sorduğu soruyu dinlemediği için hocasından azar da yiyip sınıfa rezil oldu.

Zeynebin tek istediği bugünün çabucak bitmesiydi.

Zeynep annesini aramaya karar verdi. En azından annesinin sesini duyarsa rahatlardı.

Annesi telefonunu açmıyordu. Muhtemelen duymuyordur diye düşündü Zeynep. Tam telefonu kapatacakken annesi telefonu açtı.

+Alo kiminle görüşüyorum acaba?
Annesinin telefonunundan yabancı bir ses geliyordu.

-Ben kızıyım siz kimsiniz telefonu niye siz açtınız? Annem ve ablam nerde?
+Efendim ben ambulans hemşiresi Yaprak. Annenizin ve kızkardeşinizin bulunduğu araç kaza yapmış maalesef annenizi ve kız kardeşinizi kaybettik başınız sağolsun.