Geçmişin İzleri

Gizemli Yardımcı

...

 Sabah olmuştu, kalktığımda odada bir sessizlik vardı. Sofia odada değildi. Yatağına hiç yatmamış gibiydi, sanki bu çarşaflar hademenin temizliğinden sonra açılmamış gibi duruyordu. İçime istemsizce bir ürperti girdi. Bu kızda bir tuhaflık vardı ama bunu seviyordum. Her neyse benim dersten önce Sofia'yı bulmam lazımdı. 

...DrrDrrrDrr...

-Anne sen misin?

...

-A-anne neden konuş muyorsun?

...

-Anne beni korkutuyorsun. 

..DııtDııtDııt...

 

 Annem için çok endişelenmiştim. Acaba ne oldu çok merak ediyordum. Annemi defalarca aramama rağmen açmıyordu. Eve gitmem gerekiyor bu endişeyle burada duramamam. Ahh Tanrım bir bu eksikti. Eve gidersem benim yerime derste not tutması için birinden rica edecektim ve bu yüzden sınıfa gidiyordum. Sınıfın kapısında oturan Adrien Lefepre sürekli bana bakıyor ve bundan rahatsız oluyorum. Diğer kızlar bundan hoşlanır çünkü o havalı ve okulun gözdesi. Benimle derdi ne bunun? Annem aklıma geldi ve ne olursa olsun ordan geçmeliydim. Kapıya doğru ilerliyordum ve hala bana bakıyordu, acaba bende komik bir şey mi vardı? Sınıfa girdim o'da arkamdan geldi. Onunla ilgilenmiyorum hemde hiç. Tamam belki biraz... O Fransız aksanıyla her kızı etkiliyordu. Neyse arkadaşım benim için not tutacaktı. Kapıdan çıkarken Adrien'ın bana baktığını farkettim. Eve gidiyordum içimde çok kötü hisler vardı, umarım yanılırım.

...

 Eve geldiğimde önce kapıyı çaldım ama kimse açmadı. Bende saksının içindeki anahtarla girdim içeri. Evde bir tuhaflık yoktu açıkcası. Annemi arıyordum evde. Yatak odasında yatıyordu, yanına gidip seslendim:

...

-Annee...Uyan hadi seni merak ettim.

-Ahh başım çatlıyacak... Clarie senin burda ne işin var? Okulda olman gerekmiyor mu?

-Anne beni sabah aradığında senden ses, yanıt veya herhangi bir şey alamadım. Bende endişelenip eve geldim. Neden konuşmadın?

-Ben seni hiç aramadım Clarie. Akşamdan beri uyuyorum. İstersen son aramalara bakabiliriz?

-A bu çok iyi olur...

...

---SonAramalar---

Clarie (08.34)

Jack (03.20)

Boby (20.30)

        ....

-Tatlım uyurken yanlışlıkla aramış olabilirim kusura bakma senide boşuna endişelendirdim.

-Tamam anne sorun değil.

-Bak ne diyeceğim, biraz zamanın varsa bir dondurma yiyebiliriz sonrada seni okula bırakırım.

-Bu muhteşem !

...

  Annemle dondurma yemiştik ve beni okuluma bırakmıştı.

-Seni seviyorum anne hoşçakal !

-Bende seni tatlım dikkatli ol.

...

  Evet şimdi önce Sofia'yı bulmalıyım. Ders notlarımı alıp odaya çıktım belki Sofia'da odadadır. Kapıyı çaldım ama oda boştu. Acaba nerde bu kız. Notlarımı masamın üzerine bıraktım. Alt katlara ve kütüphaneye baksam iyi olur belki oradadır.

...

  Hadi ama kimse bu kızı görmedi mi şimdi? Kütüphaneye bugün giriş yapmamış. Alt kattaki çamaşırhanede olabilir. Hademenin ona ihtiyacı vardı. Bu kat beni korkutuyor, Çamaşır makinelerinin sesi çok ürkütüçü. Çamaşırhane boştu. Tanrım bu kız nerde olabilir? Artık onun için korkuyordum ve müdüre gidecektim.

...

  Müdürle konuştum ancak bugün hiç bir öğretmen onu görmemiş. Tekrar alt kata inmeye karar verdim. Merdivenler gıcırdıyordu ve makinelerin sesi kesilmişti. Bu saatlerde burda genellikle kimse olmaz. Hademe yaklaşık yarım saat önce buradaki işini bitirmiş olması lazım. Burda bir sürü kapı var bunlara girmemiz yasak ama benim ne kadar araştırmacı olduğumu bilirsiniz. ilk kapıya girdim oda bomboş. Sadece duvarlarda çivi izi ve sökükler var. 2., 3. ve 4. oda da öyle. 5. Odadan sesler geliyordu sanırım Sofia burda. İçeri girecekken hademe hızlı ve telaşlı bir şekilde kapıdan çıktı ve kilitledi. Nedenini sorduğumda da: "Burda olmamalısın çocuk, başını derde mi sokmak istiyorsun sen? Saat geç olmaya başladı bak hava kararıyor buralar çok tehlikeli yerler." Tanrı aşkına okulun alt katı neden tehlikeli olsun? Arıca burasıyla dışarıdaki havanın ne alakası var? "Biraz daha açık konuşamaz mısınız? Bu telaşınızın nedeni nedir? İçeride ne var öğrenmek istiyorum." Aceleci bir şekilde başını hayır anlamında sallayarak çıktı. Kapıyı çalıyordum içerden tıkırtılar geliyordu. Ama bununla daha sonra ilgilenecektim. Çünkü şuan Sofia'yı aramalıydım. Şu kızı bir kere daha aramalıyım.

...

  Telefonu çekmiyor. Kesin burada, burada onun hattı çekmiyor olabilir. Diğer kapılara bakmalıyım. 

...

  Tanrım tam 5 kapı açmaya çalıştım hepsinden tıkırtılar geliyor fakat kapıları kilitli. Bu kadar önemli olan nedir? Odaya çıkmalıyım. Merdivenler artık gıcırdamıyordu, tuhaf. Kapıdan çıktım ve koşarak odama ilerledim. Belki Sofia gelmiştir diye kapıyı çaldım. Ses gelmeyince herhalde bugün başka bir yerde okul dışında kalacak diye düşündüm. Kapıyı açıp içeri girdim ve kendimi yatağa attım. o sırada lavabodan Sofia çıktı. Ayağa kalktım.

-Sofia çok merak ettim neredeydin? Bugün seni gören olmamış. Sabahtan beri seni arıyorum.

-Ben bütün gün buradaydım. Büyükannem bana şarkılar söyledi. Birde bir odaya girdik ama tam hatırlamıyorum...Hatta hiç.

-Nasıl bir odaydı Sofia?

-Hatırlamıyorum Clarie lütfen üzerime gelme.

-Peki Sofia, ama hatırlarsan haberim olsun olur mu?

-Tamam. Ha birde ben bugün akşam yemeğine katılamıyacağım.

...

   Tamam şeklinde başımı sallamıştım. Akşam yemeğine gitmeden önce sıcak bir duş bugünün yorgunluğunu üzerimden alır diye düşünüp duşa girdim. Duştan sonra fileli uzun çorabimi ve üstünede eteğimi giydim. Kırmızı Converse'lerimide giyip çıktım. Adrien'ın gözleri yemek boyunca üzerimdeydi. Açıkçası bundan artık çokta rahatsız olmuyordum. Odama girdim ve üzerimi değiştirip pijamalarımı giydim. Yatağıma yatıp kulaklığı taktığım sırada odanın kapısı çaldı, kimse yoktu ama yerde bir zarf vardı. Hemen açtım. Bir not ve bir kağıt vardı. Notta aynen şöyle yazıyordu "Bu yolda kendine dikkat etmelisin Clarie, bulduğun şeyler seni etkileyebilir ancak pes etme. İstediğini almalısın... Bay K."

...

 Bir Bay K'miz eksikti oda oldu tamam. Kağıdı açtığımda aslında bir kağıt olmadığını farkettim. Bu bir haritaydı. Okulun haritası ama okulun neresiydi...

JelibonQueen'i

Ece E.