Ο Άρχοντας των Λύκων

† Μέρος 2

Ανοιγόκλεισε τα μάτια του κουρασμένος, μα πάντα βλοσυρός και συνέχισε την παρατήρηση του βασιλείου του και τις σκέψεις του.

Όχι, δεν θα άφηνε κανένα παιδί να πάρει τη θέση του. Δεν θα άφηνε να υπάρξει κανένας διάδοχος να αναλάβει το Θρόνο του.

Πήρε τα μέτρα του καθώς η ανησυχία είχε φωλιάσει με τη μορφή μιας μικρής σπίθας μέσα του. Είχε αποφασίσει να μειώσει την απειλή. Πρόσεχε ιδιαίτερα με τις γυναίκες που διάλεγε να τον συνοδέψουν στο κρεβάτι, φρόντιζε να είναι στείρες και να τις βλέπει μόνο μια φορά την κάθε μία.

Το δεύτερο μέτρο ίσως ήταν πιο δραστικό και το πιο ψυχοφθόρο. Όσα παιδιά πιάνονταν απ'τους φρουρούς να τριγυρνούν στο στάβλο του ή κοντά στο κάστρο του, τα πετούσε στο μπουντρούμι. Τις περισσότερες φορές φυσικά, ήταν παιδιά ντόπιων χωρικών αλλά αυτό δεν τον έκανε να τα επιστρέψει ή να ξανασκεφτεί. Παρά τους ανήσυχους γονείς που επισκέπτονταν το κάστρο, για να ζητήσουν βοήθεια προς αναζήτησής τους, ο Βασιλιάς έβαζε λόγια και έβγαζε φήμες πως τα παιδιά χάνονταν στο δάσος και τα έτρωγαν οι Λύκοι. Οι γονείς τότε έτρεχαν να τα αναζητήσουν σε μακρινά χωριά και στο δάσος όπως τους είχε συμβουλέψει ο αγαπημένος τους και αξιόπιστος Άρχοντάς τους, ενώ τα δύστυχα φυλακισμένα παιδιά τους, πέθαιναν στα μπουντρούμια ή στέλνονταν πολύ μακριά, πέρα από τη θάλασσα, σε εμπόρους, για να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους σαν σκλάβοι. Ήταν μεγάλη η γενναιοδωρία του, σκεφτόταν και δεν θεωρούσε τον εαυτό του υπαίτιο για τον θάνατό τους, εφόσον δεν ήταν ο ίδιος αυτός που τα έστελνε στην αγχόνη ή που κατέβασε το ξίφος στο λαιμό τους. Στην αρχή δίσταζε για τις πράξεις του, με τον καιρό όμως άρχισε να πιστεύει πως αυτό ήταν το δίκαιο, τόσο πολύ που οι τύψεις του θάφτηκαν στο χιόνι.

Ο Άρχοντας δεν τολμούσε να κάνει έφοδο στο χωριό και να τα μαζέψει ένα-ένα -οπως πολύ επιθυμούσε- καθως κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την ιδέα που είχε σχηματίσει ο λαός του για τον ίδιο. Έκανε υπομονή κάθε μέρα, σαν ήρεμος κυνηγός, περιμένοντας πότε κάποιο ανυποψίαστο παιδί θα έπεφτε στην παγίδα του και θα πλησίαζε ασυνόδευτο τους στάβλους του για να θαυμάσει τα υπέροχα άλογά του. Συνέχισε την τεχνική του για αρκετά χρόνια μετά από την προφητεία της Μάντισσας. Τα τελευταία δύο χρόνια, είχε μειώσει αρκετά την απειλή και η σπίθα μέσα του χαλάρωσε κάπως.

Δεν υπήρχαν πιθανοί διάδοχοι.Και δεν θα υπήρχαν.

Ο Άρχοντας συνέχισε να κοιτά έξω απ'το παράθυρό του, ικανοποιημένος. Οι σκέψεις του δεν διαλύονταν και το βλέμμα του τραβήχτηκε λίγο πιο έξω απ'το χωριό.