My freedom

PROLOGUE

"Sa ayaw o sa gusto mo, pakakasalan mo si Tim!" galit niyang saad sa akin.

"But--"

"No more buts." Pinal niyang wika.

Gusto kong umiyak. Gusto kong sumigaw. Gusto kong magwala. Pero wala na akong lakas para gawin yun.

It's been what? Years! It's been fucking years! Ipinaglaban ko na ayaw ko, pero anong magagawa ko? BINGI SILA!

Kahit anong lakas ng boses... ay mali, kahit gumamit ka pa ng megaphone walang epekto kung bingi naman ang sisigawan mo.

Ni hindi man lang binigyan ng halaga ang katotohang anak nila ako.

Hindi nila ako mahal. Alam ko! Kasi kung OO, edi sana hindi na nila ako paiiyakin sa sama ng loob. Hindi na sila maghihintay na magwala ako. Hindi na nila hahayaang magmakaawa ako para lang sa lintik na 'kasal' na yan.

At ang katotohanang di ko pa nakikilala ang tanginang kung sinong anak ng hudas na yan!

PUTANGINA! Ba't pa sila nag-aanak kung gagawin lang din pala nilang bagay na ipagbibili?

Ano ako treasured item na ibibid na lang sa halagang ganito? At dapat ba akong matuwa dahil may nakakapansin sa halaga ko kaya nila tataasan ang bid?

Wag kayong ano ha! Thankful ako na nabuhay at binuhay nila ako. Kaso... Oo may kaso! Kaso, may kapalit. Leche lang diba?