My freedom

CHAPTER 1

"HUY SHURKA! ANYARE? TULALA KA NA NAMAN?!" Crenis loudly asked. One of my closest friend. Well she's really loud, messy and SUPER crazy but I love this one.. no, scratch that I love the two of them, equally.

"Na pa'no ka gags? Nag vivid-call kami kagabi di mo sinasagot yung sayo, online ka naman?," tanong ni Sasa. The last one of my closest friend. She's the total opposite of Crenis but she's crazy too -- nga lang LESS crazy.

When I was about to speak, the ever extra friend of mine intruded. "Hep! Hulaan ko, dad mo and his TRIP to jerusalem plans, 'no?," Crenis paused while watching me pouting and leaning over the clean wooden table.

We are here in OUR tambayan, sa loob ng school campus. Yes, because it is really OURS. Not legally, though. Pero 'di ba kapag kayo ang nakaunang tumambay ng tropa mo sa isang lugar, it means it belongs to you na. Ganun naman talaga yun, 'di ba? I don't know sa inyo ha, but that's how it works for us here. Na kapag may nakita kaming tumatambay din, sinisita namin. Hindi ko nga alam kung bakit may napapadpad dito malayo naman to sa ibang buildings. The nearest from here is our building: College of Business Administration. The fact that the place was secluded at malayo sa mata ng karamihan. No wonder nga naman at tatambay sila dito. Lalo na yung mga may jowa. Ha! Gross! Nakita kasi namin one time, noong lunch break namin we decided na dito tumambay. Kaso naabutan namin naghahalikan tapos yung kamay ng lalaki parang nasa upper part ng damit nung babae, di ko lang masyadong kita. Tapos ugh... Ang cheap lang ha! 'di ba nila afford mag-hotel? Ah, oo nga pala hindi ito exclusive for rich kids' school. Para ito sa lahat.

Half of the student here came from rich family (minus the power and influence.) But hey, don't get me wrong, powerful and influential ang family ko it's just that hindi ko lang alam kung bakit topakin ang ama ko. One of these days, isusuggest ko talaga kay Mom na ipacheck-up si dad sa isang professional known psychologist habang tulog. Baka 'di namin alam grabe na pala yung pagkakabuhol-buhol ng litid niya sa utak. At kailangan na talagang matingnan ng propesyunal na doctor para sa advice at prescription if there is. We'll never know and it's better to prevent big damages in the future. I smiled at the idea that pops-up in my mind.

And the other half is from the slums of our province. I mean... Ok, I'll give them the title for what I think they deserve: SCHOLAR. BRAINY gano'n.

Ako? PRETTY. KIND. NICE. RICH. SO ON AND SO FORTH. ANG GANDA KO KAYA! DZUH?!

Kaya ang ginawa namin para hindi na tambayan ng iba kapag wala kami, inukitan ni Crenis yung kahoy ng "trioS," napapaaway kasi kami kapag ka yung iba di makaintindi na kami nga lang ang may karapatan na tumambay dito. Though, alam din naman namin yung katotohanan na property 'to ng school at ang lahat may karapatang gumamit. We let the money and its magic works. Tada! Simula noon wala ng napapadpad dito.

Break time namin kaya nandito kami ngayon nakatambay. Ang crowded kasi ng cafeteria, naghahalo-halo yung amoy. Halos hindi ako makahinga ng tama. Grabe talaga yung amo--

"Huy, ano nga? Anong trip na naman ng tatay mo at pati ikaw binibenta na rin?," nakaka pesteng tanong ni Crenis. Bwisit talaga tong babaeng 'to. Imbyerna! Kita na ngang ayokong pag-usapan, inuungkat pa! Di ko talaga alam kung bakit mahal ko 'tong demonyitang, insensitive bitch na babaeng ito.

"Tumahimik ka nga Stephanie Crenis Pangilinan, ang daldal mo! Kita mo nga oh? Ayaw magsalita ng gaga kaya wag mong pinipilit," buti pa 'tong si Sasa, alam na alam kung kailan dapa--

"Pero curious din ako, gags. Ano nga nangyare? Akala ko ba mapipilit mo? Sa mukha mo ngayon obviously hindi mo napilit. O baka iba naman iniisip mo?," mahabang sabi niya. Ayun, binatukan nga ni Crenis, buti nga! Isa din 'to eh.