ÖLÜMÜN GERİ DÖNÜŞÜ

sayfa1

Bir pazartesi sabahıydı eskimiş yatağından uyanan Gwen üstünü değişmek için dolabına ilerledi .Annesinin ölümünden sonra üvey bir aile ile yaşamak zorunda kalmıştı, üvey babası Adel iyi birisine benziyordu. Oysaki evden sürekli gitmesini isteyen bir üvey anneye sahipti.

Çok az bir uyku ile aşağı inen Gwen her zaman ki yaptığı sahte gülümseme ile aşağı indi. Aşağıda yemek yiyen ev halkına baktı ''günaydın babacım'' diyerek ten masasına oturdu babasının narin dokunuşuyla saçlarını okşamasını seven Gwen tatlı bir gülümse ile babasına baktıktan sonra önüne döner ve bir şeyler atıştırmaya başlar fakat annesi Gwen'in yemeği bitirmesini beklemeden sofrayı toplamaya başlar o buna alışmıştı. Gwen ses çıkarmadan masadan kalkar ve odasına ilerler babası ile annesi yine kavga ediyordu Her zaman bunları yaşamaktan bıkmıştı .Bıkkın  bir şekilde odasının kapısını açar ve kendisini yatağa atarak tavanı izlemeye başlar. Yine saçma hayaller kurar, yatağının yanındaki çekmeceden hatıra defterini çıkarır. Kimsenin o deftere bakmasını istemiyordu, Gerçek ailesinden fotoğraf olduğunu bildiği resme baktı ve yüzünde ki tebessümle sayfaları karıştırdı bu anı ailesinden kalan son hatıraydı yavaşça kapının çaldığını hissetti ve defteri yastığın altına saklayıp kapıya odaklandı babası yatağında oturan küçük kızına baktı ''kızım baban işe gidiyor bir sarılış yapmadan gitmez biliyorsun '' tatlı bir tebessümle kızına bakan babaya küçük kızda katılarak kocaman bir sarılış ani tadını daha da güzelleştirir. Babasının gidişiyle yalnız kalan Gwen her zaman olduğu gibi annesiyle didişmeye başlar, bu didişme akşama hatta geceye kadar sürer kavgadan yorulan Gwen odasına çıkar ve tatlı bir uykuya dalmaya başlar .Üvey annesi olan Evil artık bu kızın burada kalmasına son verecekti. Gwen'in uyumasını fırsat bulan Evil kızın odasına girer ve kızı uyandırmadan kucağına alır yüzündeki nefret ile ruhu ölmüşcesine merdivenlerden yavaş ama büyük adımlarla inmeye başlar ,bir taksi çağırarak evinden çok daha uzak olan polis karakol yakınlarına küçük kızı bırakır. Küçük kızın kulağına eğilerek fısıldar ''hoşça kal ufaklık'' kızı orada bırakarak yavaş ama büyük adımlarla uzaklaşır. Hiçbir şey olmamış gibi canından çok sevdiği kocasının yanına yatar. Adel sabah kalktığında beyninde bir boşluk vardı Gwen 'ı unutmuştu tıpkı Gwen'in annesini unuttuğu gibi .