❤ASKERİM❤ (düzenleniyor)

O SABAH

Abime ithafen... İyiki varsın askerim ❤❤❤

/\/\/\/\/\/

  Yine her zamanki gibi uyandığımda yatağımın karşısında asılı duran albayrağı ve bitişiğindeki Atatürk resmini görür görmez asker olma hayallerine dalmıştım.. Saat 8'i 5 geçiyordu. Kalkıp yüzümü yıkadım. Saçlarımı tarayıp oturma odasına geçtim. Annem her zamanki gibi işe gitmişti. Babam ise henüz o sıralar memleketteydi. İşleri vardı ... Yaklaşık 5 gündür abimle tek kalıyordum gündüzleri. Abim daha kalkmamıştı. Mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya başladım...

/\/\/\/\/\/

  Kahvaltı hazır olunca abime bakmak için içeri gittim, o da kalkmıştı. Beni görünce yine koskocaman gülümsedi.

"Günaydın güzellik" deyip yanağıma da bir öpücük kondurdu.

"Günaydın abilerin en yakışıklısı"  diyerek karşılık verdim. Sonra sarıldık biraz. Her sabah abim öper beni, ben de ona sarılırım. Aslında ben ona her zaman sarılırım..

"Hadi gel kahvaltı hazır."
"Tamam geliyorum sen çayları koy."

  Mutfağa doğru giderken kapı çaldı. Açtığımda görevli olduğu anlaşılan biri duruyordu kapıda. "Murat YAĞCIOĞLU evde mi?" diye sordu. Abimi çağırdım, mutfaktan bir ses geldi. Galiba çaydanlık taşıyordu.

"Abi sen ilgilen ben bir mutfağa bakayım." dedim. Abim olur anlamında kafasını salladı. Geldiğimde abim oturma odasına doğru yürüyordu, elindeki kağıda bakarak. Ben de yanına gittim.

"Neymiş?"
"Kahvaltıdan sonra görteririm"
"Bari ne olduğunu söylesen..."
"Sürpriz olsun." diyerek elindeki şeyi ceketin iç cebine koydu ve
"Hayde ben çok acıktım yemeyecek miyiz?" dedi.
  Masaya oturduk. Aklım hala abimin "sürpriz" diyerek nitelendirdiği kağıttaydı. Abim konuşmuyordu. İlk defa suskundu. Hem onu konuşturmak, hem de biraz kafamı dağıtmak için bir söz açacaktım ki abim benden hızlı davrandı:

"Okuldan ne zaman geleceksin bu gün?"

Afalladım bir an , bu gün cumartesiydi, okul yoktu ki..

"Abiciğim bu gün okullar tatil."
"Bu gün günlerden ne ki?"
"Cumartesi" dedim çayımdan bir yudum daha alırken.Duraksadım biraz, abime baktım, ne olmuştu bu adama? Ona bakarak düşünüyorken birden o da kafasını kaldırıp bana baktı.

"Hadi" dedi. "Gel benimle"
"Nereye abim, kahvaltıyı bile tam etmeden..."
"Daha fazla konuşacak mısın güzellik?"
"Tamam tamam bir dakika geliyorum telefonumu alayım"
"Hadi çabuk!"
"Delirdin mi abi ne geldi bu sabah söylesene!"

Bu sözümle durdu. Bana baktı, "Ne dedin sen az önce?"diye sordu. "Delirdin mi?" diye tekrar ettim. İlk önce sarıldı bana, nefes almıyordu sanki... Tamam birden dilime geldi söyledim ama gerçekten delirmiş miydi bu adam?

"Evet delirdim" dedi. Ben de gözlerinin içine bakarak ve sıcacık bir tebessümle
"Ben de delirebilir miyim?"dedim... Evet biri görse gülerdi bu halimize ama abimle delirmesi bile güzeldi benim için...

"Ama unutmayınız küçük hanım Şeyh Edebali'nin dediği gibi; atın iyisine DORU, yiğidin iyisine DELİ derler."

Evet hiç unutur muyum , ben de çok seviyorum bu sözü, yaşam felsefesi gibi resmen ....

"Evet abiciğim artık sadede gelir misin lütfen?" dedim gözlerimi devirerek.

"İlk önce bana bir söz ver"
"Ne için?"
"Heyecanlanmak, çığlık atmak, adrenalin yükselmesinden düşüp bayılmak falan yok tamam mı?"
"Tamam abiciğim tamam söyle artık beni de çatlatacaksın meraktan"
"Otur bi şuraya"
"Abi ne var Allah aşkına evleniyor musun ne bu sevinç?"
"Celp geldi!"
"                "

  İlk önce hiçbir şeye anlam veremedim. Ne dedi abim az önce? Celp... Bir anda tüm duygular birbirine karıştı. Allah bu abime akıl fikir versin, öyle damdan düşer gibi söylenir mi bu müjdeli haber!!!
  Abime söz vermiştim, heyecanlanamaz, çığlık atamaz, düşüp bayılamazdım... Ama sarılabilirdim ya!

Bir sevinçle boynuna atladım abimin. Uzunca bir süre hiçbir şey demeden sarıldık. Yalnızca abimin ve benim kıkırdaşmalarımız duyuluyordu evin içinde...

/\/\/\/\/\/

İlk bölüm bitti, ben yazarken çok keyif aldım umarım siz de okurken keyif almışsınızdır... Seviyorum sizi.

Anlatılanlar gerçektir

/\/\/\/\/\/