Come Back

7

STACEY EMERALD STEEVE POV

Ngayon na ang alis ni Eloisa patungong Philippines but still mukhang hindi pa rin sila ayos ni Drick. Nang iwan ko si Eloisa kay Drick ng gabing iyon, nang gabing lasing si Eloisa I thought, magiging ayos na, kala ko mag-uusap sila at ayos na kinaumagahan ngunit wala, walang nangyari.

Sinusundan ko ang sasakyan ni Drick kung saan nakasakay si Eloisa. Alam kong na walang imika'ng nangyayare sa loob ng sasakyang iyon.

Bago umalis sa mansyon nagpumilit pa si Eloisa na saakin siya sasabay o ako na lang ang maghatid sa kanya but of course hindi ako pumayag.

Ang tatanda na nila ayaw nilang isipin na magbati at umamin na lang saa isa't isa, Nagsa-sayang sila ng panahon, Edi kung umamin na edi kasalan na! May anak na! Happy happy na! Tss.

Nag-park ako sa tabi ng sasakyan na pinag-tigilan ni Drick. Bumaba mula doon si Eloisa and Drick, binuksan ni Drick ang likod ng sasakyan niya at kinuha ang bagahe ni Eloisa.

Bumaba ako ng sasakyan, at sinalubong ng yakap ni Eloisa. "I will miss you". She said. Teary-eye na si Eloisa at ako naman ay normal pa rin.

She's so emotional lately. Kapansin pansin din ang pagiging moody niya pero ipinagsawalang bahala ko na lang iyon. "Me too, take care, okay?" She nodded and hugged me again. Nakatingin lamang si Drick saamin, walang makikitang ekspresyon sa kaniyang mukha na nakasanayan ko na rin.

"You need to go. Take care always, Call me when something happened." She murmured Thank you. I waved my hand to say good bye, Sumakay ako sa sasakyan and started the engine. Iniwan kona sila, alam ko naman na gusto ni Drick makausap si Eloisa pero naroroon pa ako kaya iniwan ko na sila.

Pupunta akong mall to buy some gifts and foods for the kids. Yeah kids, I saw them sleeping on the side of the road. Mayroon silang kasamang isang babae at lalaki, at sa tingin ko ay mga magulang nila iyon. Mga nasa apat na bata ang nakita ko nang araw na iyon, sa daming nangyari ay nawala sila pansamantala sa aking isipan.

Hindi gaanong malamig ang temperatura ngayon dito sa America kaya may gana akong gawin ang mga ito. Wala naman akong gagawin ngayo'ng araw maliban na lamang kung may emergency na mangyare.

I opened the radio on my car. I took a glanced on the side mirror. Ngunit parang nakita ko na ang sasakyan na ito sa airport kanina kung kaya't niliko ko ang manibela to prove that, this damn car is following me, and there it is! Sinusundan nga ako. Niliko ko ulit pakanan, niliko din nito ang sasakyan pakanan.

Shit! Hindi pa rin bumibilis ang sasakyan. Hindi ako hinahabol but I'm pretty sure it's following me.

Tinungo ko ang mall, I saw the black car parked near my car. May pagitan na tatlong kotse ang layo nito sa sasakyan ko. Inantay ko na may bumaba pero wala, Anong bang iniisip nang tao doon?

I'm in the crowded place siguro naman walang masamang mangyayare. Bumaba ako at tinungo ang entrance ng mall. Dumeretso ako sa kids clothes collection. I bought different types of clothes and different colors. Bumili din akong sweater and pants.

Bumili din ako ng pang-lalake at pang-babaeng damit for their parents. Dumeretso ako sa grocery store pagkatapos mamili ng damit.

I also buy canned foods, Snacks, Crackers, Bottled water, Chocolates, Bread and Cheese, Etc. Pumunta din ako sa mga prutas, I brought an Apple, Banana, Orange, and Grapes. Binayadan ko sa cashier and walk through the exit. The black car is still there, What's with them?

Tulak-tulak ang cart tinungo ko ang likod ng kotse and open it. I put the groceries there and closed it. I inserted the key and started the engine without giving a damn in a black car behind me.

Hinayaan ko na lang ang sumusunod sa akin dahil wala naman itong ginagawang masama, pero pag-pupunta na akong base and private place ay saka ko na ililigaw ito.

Dumeretso ako sa lugar kung saan ko  nakita ang mga bata. Nag-park ako sa tapat ng daan kung san sila naro-roon Bumaba ako at kinuha ang groceries, nakita ko silang lumingon sa akin, nanikit ang dibdib ko sa tanawin nilang magkakapatid, I warmly smiled at them.

"Hi" I said and put the groceries bag on the floor. "Where's your parent's?" I asked the kids,  nang hindi ko matanaw ang hindi katandaang lalake at babae'ng nakita ko noon na kasama nila. "In another street". The younger boy answered. Marahan akong tumango sa sagot nito.

"Oh, By the way I'm Stacy". I gently said while staring at them one at the time.

"I'm Mariel, this is Anthony, and this is Michaela, and this is Xavier". The oldest one said. Tumango-tango ako sa narinig I look at Xavier, he's so cute and handsome, he had this yellowish hair and his eye's are blue hindi tulad ng mga kapatid niya na itim ang buhok at brown ang mata.

I don't know if Xander hair is natural, but it looks like one. His eye's are so beautiful, nilapitan ko siya, madungis ang itsura niya pero kitang kita ang ganda ng kaniyang kutis.

"Are you hungry?" I asked him. He cutely nodded. I opened the bag of groceries and grab the box of crackers, there's a lot of crackers I buy kaya hindi agad siguro ito mauubos. "Here, eat this". He took it from me and open the wrapper.

Nilagay ko sa kanilang tapat ang ilang bag na naglalaman ng pinamili kong groceries. "Here, This is for you, and for your family". Tuwang-tuwa'ng binuksan nila yung mga bag and eat those crackers. Mukhang excited silaang makita pa ang laman ng mga iyon ngunit sa tingin ko ay masyado silang gutom kaya inuna na nila ang pagkain bago ang pagu-usisa sa bag.

"How old are you Xavier?". He looked at me while eating his crakers. "Im 4 years old". He said while forming his hands into four. I chucked because of his adorable face.

"How old are you Mariel?"

"Im 15". She started eating her Crackers again. "And you Anthony?" He wiped the crackers on his lips. "I'm 13". Hindi ko ma-isip kung paano nila nakayanan tumira sa kalsada sa ganito kabatang edad. "And you Michaela?" She smiled at me. "Im 10 years old" Kinuha ko ang bottled water at inabot iyon kay Anthony, inabutan ko rin si Xavier and his sister's too.

I saw a woman with man besides her walking towards out direction. It's their parent's. "Who are you?" The man asked  me. "Hey mom! She's Ms. Stacy, she gave us food and she's so kind!" Bago makapagsalita inunahan na ako ni Michaela.

"Yes mom! And she's gorgeous!" Natawa ako ng bahagya sa sinabi ni Xavier. How cute!

"Why are you doing this Madam?" The woman asked me like she can't believe that I just gave them bags of groceries and talking to her kids just like that.

"I saw them here and they're  young, and they look hungry, that's why I'm here".  I answered. "Thank you so much Madam" the woman said and grab my hand and shake it. "Ohh, it's nothing" I smiled at her and gently tap her back.

She started to cry, "Oh my, don't cry. What's your name?" I asked. "I'm lilibeth and this is my husband Xavierno" Naiiyak nitong pag-papakilala sa akin.

"Hush" I said and patted her back. Kinuha ko ang wallet sa bag and took some money "This, take this and look for a house". Iling ang sinagot niya saka binalik sa akin ang pera. "Take this okay? For the kid's and for your husband too" She hugged me tight. " Thank you so much Madam!" Paulit ulit na banggit niya habang yakap ako.

"Shh it's nothing. I gotta go now, take care okay?" Sabi ko at nilingon ang mga bata "Help your parent's okay?" I said to the kids and took some money on my wallet and gave it to the each one of them. "Thank you so much Ms. Stacy" ngumiti lang ako saka iniwan sila at tinungo ang sasakyan ko.

Napansin ko muli ang sasakayang itim na nakatigil hindi kalayuan sa aking sasakyan. Ano ba talagang kailangan ng taong iyon?

Lalapitan ko na sana ito ngunit pinaandar na nito ang makina at mabilis na nilisan ang kanina nitong kinalalagyan.