Bring Me Back To Life

Κεφάλαιο 1

24 ώρες πριν

Ξέρετε, καμία φορά για να βρούμε το φως θα χρειαστεί να διασχίσουμε εκατομμυριους σκοτεινούς διαδρόμους, με εμπόδια στον δρόμο να περιμένουν. Και εμείς..με κλειστά τα μάτια, θα πρέπει να βρούμε την δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε. Όχι όμως να τα αποφύγουμε.

Τον τελευταίο καιρό η ζωή μου δεν πηγαίνει και τόσο καλά. Συνέχεια εμφανίζονται δύσκολιες που με κρατάνε πισω από το να στολίζομαι με το χαμόγελο μου. Προσπάθησα πολύ να ξεπεράσω τον θάνατο της μητέρας μου. Στην αρχή ήταν απαίσιο, επώδυνο..

Κατάλαβα όμως πως θα είναι πάντα δίπλα μου, μου το είχε υποσχεθεί έτσι κι αλλιώς.

Την αγαπάω τόσο πολύ..

Τελειώνω το γράψιμο και κλείνω το λαπτοπ αφήνοντας μια ανάσα να δραπετεύσει από τα χείλη μου. Όταν ξεκινάω να γράφω, είναι τόσο δύσκολο να σταματήσω, εδώ και μια ώρα κάθομαι στην ίδια θέση καταγράφοντας ολες μου τις σκέψεις.

Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη, όμορφη μέρα. Σε μισή ώρα πρέπει να πάω στην δουλειά.

Έχω βρει θέση σε μια καφετέρια. Δεν παίρνω πολλά χρήματα, επομένως δεν μου μένουν περισσεύματα,
αλλά ευτυχώς έχω όσα χρειάζομαι για να ζω και να συντηρούμαι σε αυτό το σπίτι που νοικιάζαμε τόσα χρόνια με την μητέρα μου.

Είμαι 19 και δεν έχω σπουδάσει γιατί δεν έχω την οικονομική δυνατότητα. Είμαι ορφανή από πατέρα καθώς σκοτώθηκε σε τροχαίο λίγες μέρες πριν γεννηθώ. Μεγάλωσα μόνο με την μητέρα μου, την οποία όμως έχασα πέρυσι, όταν ενηλικιώθηκα. Ακόμα προσπαθώ να διώξω τον πόνο, που πιστέψτε με είναι αβάσταχτος, και να προχωρήσω στην ζωή μου.

Αλλά η αλήθεια είναι οτι την νιώθω ακόμα κοντά μου να μου δίνει κίνητρα και να μου λέει να μην τα παρατήσω. Αυτό είναι το μόνο που μου δίνει λόγο ύπαρξης.

Πάντα ήθελα να γίνω συγγραφέας, αλλά είναι κάτι αναπόφευκτο δυστυχώς. Έχω γράψει μερικά βιβλία αλλά δεν μπορώ να τα εκδώσω γιατί δεν νιώθω έτοιμη. Δεν έχω κάτι πολύ ενδιαφέρον να γράψω που να αξίζει να δημοσιευτεί.

Όταν ήρθε η ώρα να πάω στη καφετέρια που δουλεύω φόρεσα την ζακέτα μου και πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου βγαίνοντας από το σπίτι. Μπήκα στο αμάξι και έφτασα μέχρι την δουλειά.

«Γειά σας κύριε Paul.» του χαμογέλασα γλυκά μόλις τον είδα.

Ο Paul είναι το αφεντικό μου αυτούς τους δύο μήνες που δουλευω εδώ και μου έχει σταθεί σαν πατέρας. Του χρωστάω πολλά, ειλικρινά.