Bring Me Back To Life

Κεφάλαιο 2

Οταν καταφέρνω να θυμηθώ τι έχει γίνει περίπου, τα μάτια μου γουρλώνουν. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να ακούω έναν δυνατό ήχο και να πέφτω στο έδαφος. Όμως δεν καταλαβαίνω πως βρεθηκα εδώ.

Η Emily; Άραγε ειναι καλά;

Κατάπια απότομα κλείνοντας τα μάτια μου, βρίσκοντας τον εαυτό μου ακόμα στο κρύο πάτωμα.

Μόνο τότε κατάλαβα, πως δεν φορούσα τα ρούχα μου, αλλά μια μακριά άσπρη μπλούζα. Πανικοβαλομαι ξανά στην σκέψη πως κάποιος μου άλλαξε τα ρούχα, τα οποία παρεμπιπτόντως δεν έχω ιδέα που βρίσκονται. Προσπάθησα να ηρεμήσω το μυαλό μου και να χαλαρώσω.

Κάποια πράγματα είναι απλά τόσο αναπάντεχα. Εγώ απλά έφευγα από την δουλειά και μετά βρήκα εκείνο το κορίτσι και τώρα..

Και τώρα βρίσκομαι εδώ.

Σε αυτήν την σκέψη ο πανικός με λούζει ξανά και η αναπνοή μου γίνεται πιο έντονη.

Ακούω την πόρτα να ανοίγει και γυρνάω απότομα με τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια μου.

Μία κοπέλα γύρω στην ηλικία μου εμφανίζεται στο οπτικό μου πεδίο και κλείνει την πόρτα πίσω της ενώ όταν με βλέπει, μου χαρίζει ένα πλάγιο χαμόγελο κουνώντας το κεφάλι της, κάπως υποτιμητικά θα έλεγα. Τα μαλλιά της είναι μαύρα σε δύο γαλλικές πλεξούδες πιασμένα. Όλα τα ρούχα της είναι μαύρα και η όλη η εικόνα της υποδηλώνουν μια πολύ δυναμική προσωπικότητα.

Τα μάτια της είναι βαμμένα με μαύρη σκιά, μαρτύροντας μια κακή πλευρά του ευατου της. Που δεν ξέρω, ίσως να είναι και η μόνη πλευρα.

«Ποια είσαι;» ρωτάω ξέπνοα.

Με πλησιάζει και μασάει την τσίχλα της με έναν ενοχλητικό τρόπο.

«Marcella» μου λέει το όνομα της ψυχρά.

«Ήθελα να 'ξερα πως βρέθηκες στο πάτωμα» προσθέτει χαμηλόφωνα και με βοηθάει να σηκωθώ όρθια και κάθομαι πάλι στο κρεβάτι.

«Δεν ξέρω τι θέλετε από εμένα αλλά να ξέρετε ότι αργά ή γρήγορα θα βρω τρόπο να βγω από εδώ» της είπα εννοώντας το πραγματικά. Ήμουν αρκετά σκληραγωγημένη και εκτός από αυτό είχα μάθει τι να κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις, χάρη στην μητέρα μου, απλά το πόδι μου μου εξαλείφει αυτή τη στιγμή την ικανότητα.

Η Marcella γέλασε σαν να της φάνηκε αφελές αυτό που μόλις είπα.

«Λοιπόν, ξέρω ότι έχεις πολλές απορίες. Οπότε ξεκίνα να τελειώνουμε» μου λέει χαμογελώντας και ξεκινάει να βγάζει την γάζα από το πόδι μου. Προβληματίζομαι όμως την αφήνω να κάνει αυτό που θέλει.