Yıldızlara Verilen Söz

3.Bölüm : Güven

Multi medyadaki resim; Gece yıldızlara bakıp, yıldızlara ağlayan kız değişti. Onu Arya KORKMAZ, değiştirdi. Şimdi ise, yıldızlara soruyor. " Sözüm yerine geldi mi? "
☆Okulun ikinci haftası☆

"Günaydın Arya. "

"Sanada günaydın . " dedi kıvırcık saçlarıyla küpelerini gizlemeye çalışırken .

" Küpeler belli mi? " diye sordu. Elimi saçlarına uzattım ve biraz daha öne aldım Arya'nın saçlarını.

"Tamam şimdi oldu. "

"Sağol. " dedi. Ceketin kapşonunu çantanın sıkışmış yerinden çıkarmaya çalışarak. Ben ona gülümsedim . Beraber sınıfa girmek için okulun bahçesinden içeri girdik .

Müdür yine çıkmış okulunun merdivenlerine konuşma yapıyordu.

" Bu adamın bence hiç işi gücü falan yok." dedim Arya'ya.

"Bencede yok . Her gün şuraya çıkıp konuşma yapıyor, insan üşenir biraz ya." Dedi sonra da devam etti. " Ben yolda yürümeye üşeniyorum. Bi de bizi soğukta bekletiyor. " dedi.

İçten bir gülümse ile karşılık verdim ona . Beraber sıraya geçtik.

"Herkes benim okulumun kıyafetini giymek zorunda. Sınıflar temiz tutulacak,yerde kağıt falan görmeyeceğim . Burası bir kız okulu diğer liselerden daha temiz olmalı. Tamam mı arkadaşlar, lütfen daha dikkatli edelim bunlara. Olur mu. " diye konuşma yapan müdüre Arya baya bir saydırdı .

" Donuk burda donduk . Hadi yukarı çıkalım. " Müdür Arya'nın yalvarışlarını duymuş gibi şükür konuşmayı bıraktı.

" İyi dersler. " dedi. Son cümlesiyle bu konuşma son bulmuştu . Sırayla yukarı doğru hareket ettik.

Sınıfa girdiğimizde ders matematikti. Bizim matematik hocası daha okula bile girmemişti. Ben sınıfa çıkarçıkmaz çantamı sıraya bıraktım. Sabahın erken saatleri olduğundan daha sınıfın yarısı gelmemişti, özellikle yurt servisi ile gelenler. Bende sınıfın penceresinin önüne gittim, ellerimi pencerenin mermerlerine dayadımve biraz dışarıya izledim . Müdür kapıda durmuş geç gelenlere hesap soruyordu.

Ağaçların yaprakları hafif bir rüzgara karşı koymadan kendini rüzgara teslim ederek yere düşüyordu. O kadar güzeldi ki yapraklar. Okulun tek bu güzelliği vardı sanırım gözlerime görünen. Çünkü hiç bir şey bana bu okulu sevdiremezken sadece bu ağaçların verdiği huzur bana bu okulu sevdiriyordu. Ama bana bunlar yetmedi , ben hala bu okuldan gitmek istiyorum. Kararını hiç bir şey değiştiremez.

Ben bunları düşünürken bizim matematik hocası , siyah takım elbisesi , siyah paltosuyla , elindeki mavi dosya ile okulun kapısından içeri giren birkaç erkek öğrencinin ardından içeri girdi. 

Okulun yurdundan gelen öğrenciler, beş dakika sonra  Matematikçinin arkasından içeri girdi. Onlar içeri girince, ben de artık bahçeye bakmayı bıraktım.  Arkamı dönem ile yurt öğrencileri içeri girdi.

"Günaydın Selin. " dedi Kader.

Kader çok tatlı bir kızdı, aynı zamanda Arya'nın yurtdan oda arkadaşıydı.

"Sanada günaydın. " dedim gülümseyerek.

Yerime geçip oturdum. Arkamda Esra vardı onada günaydın dedikten sonra önüme döndüm .

Sanki okul açıldığında beri sadece matematik dersi görüyordum.

Hoca bir iki dakika sonra gelmişti. Öğretmen masasına oturup yoklamayı almaya başlayacakken birisi kapıyı büyük bir gürültüyle çaldı , arkasından hemen kapı açıldı.