Hızlı yayılan karanlık(SonAdow fanfic)

3

-müziği aç(daha iyi bir deneyim için kulaklığını tak.)
-hikayenin daha derine etkilemesini istiyorsan siyah tema kullan.
-sessiz bir ortamda ol böylece hikayeye odaklanabilirsin.

İyi okumalar🖤
————————————————
2 gün sonra

Sonic ormanda yürüyordu. Sessizdi ortam. Zaten kışın ortasındaydılar artık. Kar yağmıştı. Ağaçları izliyordu Sonic. Ne kadar yapayalnız ve sessiz diye düşündü bir an. Tıpkı kendisi gibi...

Biraz daha yürüdükten sonra durdu. Devrilmiş bir ağacın gövdesine oturdu. Eline bir parça kar aldı. Düşündü.

"Kar ne kadar da çaresiz. Yağdıktan sonra erimeye mahkûm."

Gözünden bir damla yaş düştü. Oda çaresizdi. Kar gibi.

Ardından arkasında bir el hissetti. Shadow'du bu. Yanına oturdu Sonic'in. Sessizdi ikiside.

Sonra Shadow Sonic'e döndü. Onun gözlerinin içine derin derin baktı. Her saniye ikisinin de gözü doluyordu.

Sarıldılar.

Çünkü artık sadece ikisi vardı.

Tek başlarındaydılar.

Sevenleri ve sevdikleri,

Herkes gitmişti artık...

Kalkıp eve yürüdüler.

Sessizce...

Çaresizce...

"Shadow..."

"..?.."

"Beni asla terk etme. Nolur..."

"Asla Sonic. Bundan sonra sadece ikimiz..."

Ve tekrar sarılıp birbirlerine bir söz verdiler. Birbirlerini asla bırakmayacaklardı...

Olum efkarın dibine vurdum yazarken sjwjjddj bide arkada duygusal müzikkkkk offffff