Hızlı yayılan karanlık(SonAdow fanfic)

5

-müziği aç(daha iyi bir deneyim için kulaklığını tak.)
-hikayenin daha derine etkilemesini istiyorsan siyah tema kullan.
-sessiz bir ortamda ol böylece hikayeye odaklanabilirsin.

İyi okumalar🖤

Sonic deminden beri Shadow'a sarılmış ağlıyordu. Gördüğü şey herneyse onu çok etkilemişti. Shadow'a da bir şey anlatmamıştı. Konuşamıyordu bile.

"Sonic ne oldu yalvarırım bir şey söyle artık. Endişelenmeye başladım!"

"O...o..."

Ve tekrar yüksek sesle ağlamaya başladı Sonic. İki kelimeyi birleştiremiyordu. Şoktaydı, çıkamamıştı henüz.

Çaresizdi Shadow. Ne yapacağını bilemiyordu. Arkadaşını hiç bu kadar korkmuş görmemişti.

Arkadaş mı?

Evet sadece arkadaş.

Belki de şimdilik.

Yoksa sonsuza kadar mı?

Ya bir gün bozulursa?

Ya düşman olursalar?

Ya da arkadaştan daha fazlası?

Kim bilebilir?

Bir süre sonra uyuya kaldı Sonic. Onu yatağa taşıdı Shadow. Üstünü örttü. Ardından bir şeyler mırıldandı.

Bir ninni söyle bana
Unuttur bütün acılarımı
Sensiz geçen zor günlerin
Dindir yaralarını

Uzat bana elini
Duramam ayakta sensiz
Sen gitme nolur
Bırakma beni bu karanlıkta...

(Metin bana ait)

Ağlamaya başladı Shadow. Kafasını gömdü Sonic'in yorganına. Ağladı sabaha kadar. Yorulana kadar. Acısını dindirene kadar...

Dindirebildi mi peki?

Asla dinmeyecekti o acı...